De boel | de boel: 'Ik wilde alles perfect doen, het beste voor mijn baby'

Met deze week:

Naam: Annelies (37)

Partner: Kadé (41)

Huisdieren: Kate de kat

Beroep Annelies: gezinstherapeut en mama coach (totaal 32 uur per week)

Beroep Kadé: docent Frans op de middelbare school (24 uur per week)

Verdeling inkomsten Annelies/Kadé: 60/40

Verdeling huishouden: totaal 24,5 uur per week, Annelies 14 uur, Kadé 10,5 uur per week

Werk

"Ik ben gezinstherapeut in loondienst en werk daarnaast zelfstandig als mama coach. Ik begeleid een Facebook-community, Moeders in balans. Ik merk dat moeders in deze coronaperiode heel erg proberen alles onder controle te houden. Er zelfs nóg wat schepjes bovenop doen. Ze willen niet alleen een goede moeder zijn, maar ook een leuke vrouw, een goede collega én betrokken juf. Ik zie mijn cliënten in perfectionisten veranderen, de controle willen pakken, verwoed schema's maken.

Dat is logisch, en met structuur aanbrengen is niets mis. Maar wat ik bij mezelf heb gemerkt: als je daarin doorschiet, raak je de verbinding met je gezinsleden kwijt. Veel (jonge) moeders zetten zichzelf onderaan het prioriteitenlijstje, terwijl voor jezelf zorgen zo belangrijk is. Ik wil ze daarbij helpen."

De perfecte moeder

"Toen mijn eerste zoon werd geboren, twaalf jaar geleden, wilde ik alles perfect doen. Ik werkte iets meer dan mijn man, hij was vaker thuis met de baby. Dan kwam ik thuis en vroeg ik: 'Heeft hij wel fruit gehad vandaag?' en dan zei mijn man: 'Nee, maar we hebben wel bij de Hema gezellig een stukje appeltaart gegeten.' Boos dat ik werd! Terwijl ik nu denk: hij heeft een leuk moment met mijn zoon gecreëerd, een gezellige herinnering.

Ik zag dat toen niet zo, ik zag alleen dat hij die dag geen fruit had gegeten. Ik wilde het beste voor hem. En eigenwijs als ik was, dacht ik dat ik wist wat dat was. Ik deed alles volgens de regels. Toen het consultatiebureau eens adviseerde om hem aardappels met olijfolie te geven om hem te laten groeien, volgde ik dat advies blind op. Het resultaat daarvan was, dat mijn zoontje niet meer wilde eten… Ik heb veel geleerd van die eerste jaren en bij de tweede heb ik die drang om het perfect te doen helemaal losgelaten."

Cultuurverschillen

"Over de opvoeding hadden mijn man en ik in het begin weleens strijd. Hij is Afrikaans en ziet sommige dingen echt anders dan ik. Zo wilde hij onze baby niet laten huilen, terwijl ik had geleerd dat huilen goed voor de longetjes was. Sommige Westerse adviezen gingen volledig tegen mijn natuur in, maar dan deed ik dat toch maar. Zoals dat laten huilen, of mijn zoon op zijn eigen kamer laten slapen. Daar kregen mijn man en ik ruzie over, want hij vond het juist fijn om de baby op onze slaapkamer te laten slapen."

"Ik weet nog goed dat toen ik zwanger was, een vriendin mij aanraadde om veel meer te rusten. Ze vertelde me dat het in Mali, waar ze vandaan komt, heel normaal is dat moeders meer rusten tijdens de zwangerschap en om na je bevalling veertig dagen in bed te blijven met de baby om te herstellen. Anderen zorgen voor je. Hier kennen we dat helemaal niet. De transformatie naar moeder, daar heeft niemand het over.

Bij onze tweede hebben we veel van die adviezen in de wind geslagen, dat is zo bevrijdend geweest. Ik heb geleerd om los te laten. Waar het echt om gaat in het leven, is de liefde, de verbinding met elkaar. Niet om de hokjes die je kunt afvinken. Mijn man heeft soms moeite met onze individualistische cultuur. Hij is het gewend dat familieleden elkaar helpen met de opvoeding, met het runnen van het huishouden. Dat mist hij hier."

Huishouden

"Het is fijn om hulp te vragen als je die nodig hebt. Betaald of niet. We hadden een schoonmaakster. Die is er even niet om geld te besparen, maar zodra het weer kan, ga ik meteen weer op zoek. Heerlijk! Met mijn man heb ik concrete plannen gemaakt over wie wat doet in het huishouden. Daar zijn wel wat gesprekken overheen gegaan en soms is het nog moeilijk. Als hij bijvoorbeeld de vaatwasser inruimt… Maar goed, daar kan ik wel over gaan zeiken, maar waar gaat dat over? Daarnaast kookt hij elke dag gezond en gevarieerd, erg fijn. Ik doe de administratie. Hij houdt het huis beneden schoon, ik boven."

"We proberen alles te overleggen, anders verandert er nooit iets. Wij vrouwen zijn soms te bescheiden, of juist arrogant, maar het is zo fijn om de taken te verdelen. Als hij een taak overneemt, kan ik me wel afvragen of het goed komt. Zoals bij het uitzoeken van cadeautjes. Maar natuurlijk komt het altijd goed. Ik weet ook dat hij in sommige zaken beter is dan ik. Zo heb ik onlangs gevraagd of hij gesprekken met school wil voeren, omdat ik er te emotioneel van werd. Hij doet dat perfect. Ik ben er vanaf en hij vindt het prima om te doen. Zo proberen we de taken te blijven verdelen. Dat kan alleen maar als je daar gesprekken over voert."

Coronaperiode

"Nu we wat meer op elkaars lip zitten, merk ik dat oude patronen weer naar boven komen, de patronen van toen we net een gezin vormden. De combinatie van thuisonderwijs voor twee jongens die qua leeftijd zoveel verschillen van elkaar, thuiswerken, een angstige puber: het was chaos alom. Onze oudste is een dromerige jongen. Toen de structuur wegviel, veranderde hij meteen in zo'n puber die niet zijn bed uit te krijgen was.

Ik wilde, als vanouds, alles heel goed doen en schoot helemaal terug in die controledrift van toen ik net moeder was. Ik wilde dat de kinderen hun huiswerk af kregen. Wat was het resultaat? Ruzie, strijd en gedoe. Vreselijk! Dat collectieve angstgevoel, niet weten hoe lang deze periode nog gaat duren, niet weten hoe ernstig het is… In die chaos houvast hebben, dat is gewoon moeilijk. Uiteindelijk levert het in veel gevallen alleen maar strijd op. Na een week heb ik dat dus weer los gelaten! Ik probeer het nu wat meer los te laten. Ook hoe dat gaat met thuiswerken, bijvoorbeeld. Ik zat eens te videobellen, hoorde ik op de achtergrond mijn zoontje schreeuwen: 'Mama, ik heb gepoe-hoept! In het begin schaamde ik me voor dat soort situaties, maar nu sta ik daar relaxter in: dit is de situatie, het is niet anders, meer kan ik er niet van maken."

Tip van Annelies

"Het enige wat belangrijk is, is dat je deze periode leuk met elkaar doorkomt. Alles is anders, het is al zwaar genoeg voor iedereen. Zorg gewoon dat je het een beetje gezellig houdt met elkaar. Dan lopen je kinderen wat onderwijs mis… so what."