Het zalig falen, met Eke Bosman

's Ochtends is hij social media manager bij de ochtendshow op Radio 538, maar als de werkdag erop zit, is Eke Bosman (29) de man achter het smakelijke Instagramaccount Snackspert. Daar voorziet hij meer dan 50.000 andere lekkerbekken van reviews van de meest uiteenlopende snacks. Van de spaghettibal – je leest het goed – van het Amsterdamse La Fiorita tot kaasknacks van Unox: Eke doet het proef- en speurwerk voor je én voorziet de happen van een passende hoeveelheid sterren.

Of hij als fijnproever ook zelf een ster is in de keuken, valt te betwisten. Zo is zijn vriendin meer dan eens het slachtoffer geworden van een 'snacksperiment' gone wrong. Maar falen is alleen erg als je het te veel opblaast, want zolang je er een beetje om kunt lachen, is er niets aan de hand.

Van welke snack word je áltijd blij?

"Frikandel. Oh, als kind was ik al zo dol op frikandellen. Al sinds ik kan praten, eet ik ze. Elke week minstens één. Dat zoiets simpels zó lekker kan zijn. Ja toch?! Ik schaam me er ook totaal niet voor, haha. Al is het wel een beetje gênant hoe ik 'm eet, want het liefst snij ik hem in stukjes en eet ik hem met mes en vork, zodat-ie niet te snel op is. Anders neem ik te grote happen en dat is zonde. Zo'n delicatesse, daar moet je van genieten."

Haha, wauw. En wat is dan de lekkerste frikandel die je ooit hebt gegeten?

"De master frikandel. Een frikandel XXL, dat is echt een knots van een frikandel. Ik noem het ook wel een geluksstaaf. Als ik die tegenkom, spring ik een gat in de lucht. Het liefst eet ik hem dan helemaal bedekt met mayonaise, al gaat een frikandel speciaal er ook wel in. Wat deze joekel extra bijzonder maakt, is dat je 'm maar bij zo'n 10 procent van de snackbars kan krijgen. En als je een nieuwe snackbar binnenstapt, weet je dus nooit zeker of-ie er zal zijn.

In februari waren mijn vriendin en ik samen een weekend naar Vlieland. Zo'n klein eilandje, met één snackbar, en wat denk je? Ja, juist bij die snackbar lag die grote er opeens. Vergeet die spelletjes of chillmiddag in het hotel: wij moeten nú die frikandel eten. Zo'n geweldige snack zal altijd voor gaan, die heb ik nog nooit geweigerd."

Valt het nooit tegen? Of kan je een frikandel ook verpesten?

"Nou, een slechte frikandel is ook een frikandel, dus nee… tegenvallen doet het eigenlijk nooit. Zelf vallen mijn culinaire skills trouwens wel verrassend vaak tegen. Ik kan echt heel onhandig zijn, maar gelukkig redt mijn vriendin me meestal. Gisteren nog, toen liep ik met een bord vol aluminiumfolie richting de magnetron. 'Wat doe jij nou?!', roept ze dan. Je begrijpt, zonder haar ben ik nergens."

"Nou kan ik op zich wel een lekkere pasta in elkaar draaien, maar zodra ik iets uit een kookboek of volgens recept probeer te maken, gaat het vaak mis."

Wat lukt er dan niet?

"Als ik dan uiensoep wil maken en er staat dat je de uitjes acht minuten moet bakken, dan kan ik ze na vier minuten laten aanbranden. Maar in plaats van dat aanvoelen en die dingen eerder van het vuur afhalen, denk ik: nee, Eke, er staat acht minuten. Acht minuten is acht minuten. Volgens mij heeft het falen dan vooral te maken met mijn onzekerheid, dat ik zo'n recept eerder geloof dan mijn eigen gevoel. Ik ben een debiel die braaf doet wat er staat, ook al wijst al het bewijs een andere kant op.

Ik ben ook iemand die naar een recept kan kijken, van een ovenschotel of zo, en dan kan denken: chill, dat ga ik even maken. Vervolgens heb ik alle boodschappen gedaan, is het 18.00 uur en lees ik dan pas dat het vier uur in de oven moet. Shit. Nee, recepten en ik dat is geen gelukkig huwelijk."

En je vriendin heeft eindeloos geduld?

"Ja, die houdt het gelukkig al negen jaar met me vol, haha. Een wonder. Het helpt dat we onszelf allebei niet zo serieus nemen. Laatst maakte ik een keer lunch voor haar klaar, een boterham met hagelslag. Maar… we hadden geen boter meer, alleen kruidenboter. Ik recenseer weliswaar snacks, maar snugger ben ik niet, want ik dacht: kruidenboter is lekker en hagelslag is lekker, dus wat kan er misgaan?"

"Zij maakte dat zakje open in de trein en appte me toen: 'Wát heb jij gedaan?!'. Volgens mij heeft ze er zelfs een hap van genomen, die goedzak. Gelukkig kan zij er ook heel hard om lachen, dus ik hoef nooit bang te zijn voor haar oordeel. Dat is heel fijn, dat ik zulke domme dingen doe en zij daar na negen jaar nog steeds om kan lachen. Ja, ik mag echt in mijn handjes knijpen."

Kan je er zelf ook altijd om lachen? Of sla je jezelf ook weleens voor je kop na zo'n actie?

"Als het om mezelf gaat, ben ik niet zo perfectionistisch. En als een ander lacht, is het makkelijker om er zelf ook de lol van in te zien. Maar als ik iets fout heb gedaan of iets anders loopt op werk, kan ik wel echt over de zeik zijn. Dan ga ik mezelf in allerlei bochten wringen of een verhaal verzinnen om me te verantwoorden. Terwijl dat helemaal niet nodig is."

Wat voor situaties bedoel je?

"Nou vorig jaar bijvoorbeeld, toen had mijn vriendin corona en heb ik een test gedaan, terwijl ik géén klachten had. Dat mocht eigenlijk helemaal niet, want er was veel te weinig testcapaciteit. Maar ja, ik wilde het toch zeker weten. Natuurlijk was die test positief en moest ik met de billen bloot. Want als je ook echt corona hébt, moet je het natuurlijk wel aan je familie en collega's vertellen."

"Nu klinkt het heel onschuldig, maar op dat moment zat ik er zo mee in mijn maag. Er werd toen echt niet aan de lopende band getest zoals nu, dus het voelde alsof ik iets héél ergs had gedaan. Iets waar heel Nederland de dupe van zou zijn. En waar mijn collega's misschien wel heel boos over zouden worden. Ik heb toen mijn moeder maar gebeld voor advies en een heel verhaal tegen haar opgehouden over wat ik dan op werk kon zeggen over die test, waarom ik die had gedaan en wanneer. 'Dan zeg ik vandaag wel dat ik me morgen pas laat testen en dan doe ik gewoon alsof ik de dag erna pas de uitslag heb', zo'n soort verhaal. Het sloeg echt nergens op. Dat vond mijn moeder ook, want die zei: 'Waarom vertel je niet gewoon de waarheid?'."

Dat was nooit eerder bij je opgekomen?

"Zo simpel, maar ik was er inderdaad nog nooit op gekomen. Ik ben bang dat ze me dat advies ook al vaker heeft gegeven, maar dat ik het vorig jaar pas voor het eerst begreep. Gewoon de waarheid vertellen, zo simpel kan het zijn. Toen ik mijn baas belde, zei hij alleen dat ik een mazzelaar was: wel corona, maar geen klachten. Verder was ik toch al in quarantaine gegaan en had ik niemand gezien, en niemand kunnen besmetten. Er was dus ook helemaal niets aan de hand. Mijn moeder had gelijk: met de waarheid kan je op meer sympathie rekenen dan met een eindeloos gedetailleerd – en deels verzonnen – verslag. Mensen waarderen eerlijkheid meer dan het mooie verhaal."

Waarom is het voor jou dan zo verleidelijk om zo'n verhaal op te hangen?

"Dat is het niet durven falen, denk ik. Dat je te veel bezig bent met wat andere mensen van je denken. Die angst maakt het verleidelijk om je in allerlei bochten te wringen. Maar als je gewoon zegt: 'Sorry, ik heb gefaald', is het vaak ook meteen goed."

"Die realisatie vorig jaar zorgde voor zo'n enorme opluchting. Vroeger werkte ik als redacteur voor Nu.nl en Shownieuws en heb ik ook weleens wat ingeleverd met te veel fouten. Dan hing ik ook een heel verhaal op over waarom dat zo was, dat ik te laat thuis was en te weinig had geslapen. In plaats van gewoon te zeggen: 'Shit, dit was heel dom van mij'. Door je fouten toe te geven, word je alleen maar menselijker. Dan ben je tenminste eerlijk – en daar kan niemand boos over worden."

Geen hond die je huiswerk heeft gegeten.

"Nee, nou heb ik die smoes nooit hoeven te gebruiken vroeger. Maar ik denk wel dat ik nu pas genoeg zelfvertrouwen heb om fouten te maken en niet meer bang te zijn wat een ander daarvan vindt. Daar moest ik dan wel bijna 30 voor worden, maar het maakt mijn leven een stuk relaxter.

Zeker al die verzonnen details van een leugen zijn zo moeilijk om te onthouden. Daarom snap ik nooit dat mensen vreemdgaan, dan moet je continue rekening houden met wat je zegt en tegen wie. Ik begrijp echt niet hoe mensen dat volhouden. Eerlijkheid duurt het langst – en is vooral ook het makkelijkst."