Redactie tipt: vijf boeken die je vakantie verrijken

1. 'Verdriet als een kans, als iets om net zo nieuwsgierig naar te zijn als vreugde'

"Zou er ooit onderzoek komen naar alle levensjaren die verloren zijn gegaan door rondhangen op social media?", vraagt Eva Jinek zich af. "Ook ik verdwijn regelmatig down the rabbit hole die Instagram heet en als ik weer boven kom drijven denk ik vrijwel altijd: wat heb ik nou in godsnaam zitten doen? Behalve als zo’n struinsessie een goede leestip oplevert die toch ook altijd weer een poort is naar een andere wereld.

Zo kwam ik op een dag, volkomen willekeurig (nou ja, volkomen bedacht door het algoritme, maar toch), terecht bij Danielle Doby. Een account waarin alles op het eerste oog sereen en beeldig en bedachtzaam is en een post met een miniatuurverzameling woorden namelijk: ‘it’s all an invitation.’ Die woordjes trokken mij aan, ik klikte erop, en voor ik het wist dook ik diep in de wereld van Danielle, die schrijver en kunstenaar is en 34 was toen ze hoorde dat ze borstkanker had. Onder die post omschrijft ze hoe het voelt om het verdriet daarover voor het eerst echt toe te laten, het moment dat het verdriet haar vloert, en op haar knieën dwingt. Ze schrijft daarover: “Everything, all of it, is an invitation if we are willing to lean in closer to it. They’re all doorways. Allow yourself to become curious in your grief just as you are curious in your joy.” Verdriet als een kans, als iets om net zo nieuwsgierig naar te zijn als vreugde. Ik vroeg me af of ik in staat zou zijn om zo over mijn verdriet te schrijven als ik ziek zou zijn, en ik weet het antwoord niet en ik wil het ook niet weten.

Danielle schrijft al heel lang en over veel meer dan ziek zijn. Haar Instagram-account was ze ooit begonnen omdat ze graag schreef over de mensen om haar heen, de lokale bewoners van haar stad Dallas. Een uitgever zag haar werk en uiteindelijk maakte ze de sprong van digitaal naar papier. Het boekje van Danielle heet ‘I am her tribe’ en is een beeldige en serene verzameling kleine gedichten, gedachten en tekeningen. Ik merk dat ik toch het allerliefst meander op papier, want dan beklijft het allemaal wat beter. Zoals deze: ‘Wat ik steeds weer leer is dat je angst niet bezweert met controle, maar met overgave.”  

2. 'Een boek over eenzaamheid, onverwerkte verledens en vooral een ode aan aardig zijn'

"Eleanor Oliphant is completely fine verdient een speciale plek in ieders hart", schrijft redacteur Kyrie Stuij. "Het is het succesvolle debuut van de Schotse auteur Gail Honeyman en vertelt het verhaal over Eleanor Oliphant; een 30-jarige administratief medewerker die zich moet bewegen tussen collega's met sociale vaardigheden die bij haar juist ontbreken. Ze is het type 'grijze muis', star met regels en heeft geen filter als het aankomt op principes. Is iemand twee minuten te laat? How rude. Draagt een collega geen gepaste werkkleding maar een fanshirt? How odd. 

Eleanor heeft een voorspelbaar leven met als hoogtepunt de vrijdagavond, waarop ze zichzelf trakteert op een diepvriespizza en een mok wodka. Maar haar vertrouwde ritme gaat op de schop als ze verliefd wordt en besluit dat het anders moet. Haar reis naar een nieuwe Eleanor is niet alleen hartverwarmend - zoals wanneer ze de kapper uit de grond van haar hart bedankt voor 'making her shiny again' - maar ook hilarisch. Het soort humor dat je in je eentje hardop laat lachen. 

Dit is niet een 'lelijk eendje wordt prinses-verhaal', maar juist een heel puur en waarachtig boek over echte mensen die we in het dagelijks leven kunnen tegenkomen. Een boek over eenzaamheid, onverwerkte verledens en vooral een ode aan aardig zijn, zonder dat het cheesy wordt. Ik kan bovendien niet wachten op de film die in de maak is en geproduceerd wordt door Reese Whiterspoon." 

3. 'Een puzzel van vrouw-zijn, in alle facetten en met soms complexe emoties'

Hoofdredacteur Lizzy van Hees las een paar weken geleden Wie is die vrouw? van Elke Geurts op een strandje in Italië. "Het verhaal is een onbedoeld vervolg op Ik nog wel van jou, waarin ze haar huwelijk en scheiding beschreef. Eigenlijk had ze wel genoeg over de scheiding en haar bijbehorende verdriet geschreven. Maar de nasleep van een scheiding en opnieuw beginnen duurden langer dan verwacht, en zorgden bij Geurts voor inzichten die ook hun weg naar het papier vonden.

Nadat Ik nog wel van jou verscheen, ontdekte Geurts dat haar ex al veel langer een dubbelleven leidde met een andere vrouw. En waar de schrijver eerst dacht daar makkelijk overheen te kunnen stappen, ontdekte ze al snel dat het niet werkt om verdriet of pijn weg te stoppen. In Wie is die vrouw? beschrijft Geurts de verschillende rollen die ze vervult in haar leven. Hoe verhoudt ze zich tot haar ex na het stuklopen van hun huwelijk, wetende dat hij haar zo lang heeft bedrogen? Wie is zij als alleenstaande moeder van twee dochters? Als dochter van haar eigen ouders? En als geliefde, wanneer er een nieuwe man in haar leven komt?

Wie aan het boek begint, verwacht misschien een spannende uiteenzetting van passie, verraad en een zoektocht naar the other woman, maar wat Geurts beschrijft, is wat mij betreft verrassender en interessanter: een puzzel van haar vrouw-zijn, in alle facetten en met soms complexe emoties. Ik las het boek in één zucht uit, ook omdat Geurts in de gesprekken met haar dochters een heerlijk tijdsbeeld schetst. Niet alleen van de pandemie die al onze levens de afgelopen jaren in de war schopte, maar ook maatschappelijke thema’s als racisme, seksisme, gender en seksualiteit worden herkenbaar en met humor beschreven."

4. 'Een absurd goed opgeschreven roadtrip' 

Een boek om helemaal in te verdwijnen deze zomer? Dan moet je Melktanden lezen van Emma Curvers, tipt columnist Malou Holshuijsen. "Een verhaal over Lon, die denkt dat het leven haar toelacht. Ze heeft het goed voor elkaar; een leuke liefde, een hond en een huis. Totdat ze op een dag volledig tegen haar zin in, een open relatie schijnt te hebben.

Uit wraak papt ze aan met de goed gebekte en nog nét zelfstandige oma van haar liefdesrivale. Samen maken ze een absurd goed opgeschreven roadtrip door Amerika om daar Lon's droom om 100 achtbanen te berijden te verwezenlijken. Ik heb tijdens het lezen van dit boek hardop gelachen en me laten raken door de meest vindingrijke zinnen. Vol humor, scherp en met prachtige beeldspraak." 

5. 'Verwachting is veel meer dan het al vaak vertelde verhaal over vriendschap in een hippe stad'

"De levensloop van drie vriendinnen die elkaar kennen van het samenwonen in Londen: met zo'n decor heb je me eigenlijk al", schrijft redacteur Kyrie Stuij. "Maar Verwachting is veel meer dan het al vaak vertelde verhaal over vriendschap in een hippe stad. Het gaat over de vraag wat een zinvol bestaan is en de verwachtingen van het leven die we als jonge vrouwen op ons (laten) leggen.

Lissa, Cate en Hannah worstelen alle drie op hun eigen manier met die vraag. Ze zijn ambitieus, hebben hard gewerkt om te komen waar ze wilden zijn, maar hoe ziet de balans er tien jaar later uit? Is de wereld wel wat je ervan had gehoopt als je eindelijk doorbreekt als actrice? Wat als je maar niet zwanger raakt? Of als je wel moeder bent maar deze rol je eigen identiteit uitgumt? En wat doen die verwachtingen, die misschien wel de status van vanzelfsprekendheid hebben gekregen, met een jarenlange vriendschap?

Anna Hope schrijft mooi en subtiel en weet iedere vrouw zich op haar eigen manier te laten herkennen in het verhaal. Het is het soort boek waar je weken later nog eens aan terugdenkt om opnieuw tot inzichten te komen. Een absolute aanrader. Zeker in de zomer, wanneer je vaak tijd maakt om na te denken over waar je nou écht gelukkig van wordt."