Dik 25 jaar na de Spice Girls staat Mel C nog steeds voor girl power

Een beetje nineties kid barst nog steeds uit in luid gezang wanneer Wannabe of Stop op een feestje uit de speakers knalt, want er zijn maar weinig bands die het megalomane succes van de Spice Girls konden evenaren. Wereldwijd werden er meer dan 23 miljoen exemplaren van hun eerste album verkocht, een record dat tot op de dag van vandaag niet is geëvenaard door een andere vrouwelijke popgroep. Als je het mij vraagt, zat de magie 'm lang niet alleen in aanstekelijke liedjes, flashy videoclips of coole dansjes. Twee andere ingrediënten maakten namelijk een minstens zo blijvende indruk: herkenning én 'girl power'.

Want ook al waren Melanie Brown, Melanie Chisholm, Emma Bunton, Geri Halliwel en Victoria (toen nog) Adams onafscheidelijk: ze waren bijzonder goed uit elkaar te houden. Iedere Spice kreeg namelijk haar eigen bijnaam toegewezen. Wie schattig wilde zijn, identificeerde zich met Baby Spice, voor wie luid was, spiegelde zich liever aan Scary Spice, de wat meer gereserveerde types zagen in Posh Spice hun lichtende voorbeeld. En dan waren daar nog de brutale en flirty Ginger én last but not least: Sporty Spice.

Die bijnamen zaten als gegoten, vertelt Chisholm me als ik haar spreek via Zoom. Het is een van de eerste gesprekken in een reeks interviews rondom haar nieuwe biografie Sporty – mijn leven als Spice Girl. "Natuurlijk waren ze aan ons toebedeeld, maar ik was ook echt Sporty Spice. Of ik ben haar in ieder geval geworden. Zij is nog steeds onderdeel van mijn identiteit."

Zoektocht naar eigen identiteit

Het heeft wel twintig jaar geduurd voordat Chisholm begreep dat haar identiteit als Spice Girl kan blijven bestaan náást haar identiteit als solo-artiest, als moeder en mens. "Ik heb best wel lang gezocht naar wie ik zelf was, als artiest en welke muziek ik wilde maken. Omdat je zo graag ook iets wil betekenen op eigen kracht, kan het verleidelijk zijn om die rol van Sporty Spice een beetje weg te drukken", legt Chisholm uit. "Maar toen we in 2019 weer met de Spice Girls gingen toeren, en dat zó leuk was, besefte ik: dit stukje mag er ook nog steeds zijn, daar hoef ik helemaal geen afscheid van te nemen."

De tour was ook het startschot voor een nieuw solo-album én haar nieuwe boek. "Het was zo bijzonder om weer samen op te treden dat ik daardoor ook op een andere manier op ons verleden ging reflecteren. Ik kon het succes en de uitdagingen, de pieken en de moeilijkste momenten veel beter naast elkaar zien. Daardoor kwam ik weer een stuk dichter bij mijn eigen stem en identiteit."

Mentale problemen en eetstoornis

Voor 2019 vond Chisholm het een stuk moeilijker om terug te blikken op de eerste jaren van haar zangcarrière. "Het was moeilijk om na te genieten van dat enorme succes en alle ervaringen en avonturen die erbij hoorden, zonder ook te denken aan mijn mentale en fysieke gezondheid die eronder leed." Hiermee doelt de zangeres onder andere op de druk die zij en de andere meiden ervaarden door zo onder een vergrootglas te liggen en altijd te moeten presteren.

Op een gegeven moment kreeg Chisholm de diagnose dat ze depressief was en een eetstoornis had. Iets wat voor veel onzekerheid en eenzaamheid zorgde bij de zangeres. En wat ook werd getriggerd door de publieke verwachtingen, het medialandschap en de cultuur van die tijd. Er werd van de Spice Girls verwacht dat ze superslank en fit waren – and not afraid to show some skin. Wel sexy, maar niet té. Al vanaf hun eerste audities werden ze niet alleen op zangkwaliteit maar ook op uiterlijk beoordeeld.

Girl power en feminisme-light

Ondanks hun individuele ontwikkeling en uitdagingen, hadden de jonge vrouwen (en collega's) ook veel steun aan elkaar. Ze hadden ook een hechte vriendschap opgebouwd, die volledig paste in het plaatje van girl power. Dit credo was een niet onbelangrijk onderdeel van het succes van de Spice Girls geworden. Een soort feminisme-light, dat jonge vrouwen (en mannen) aanmoedigde om elkaar omhoog te liften, goed te zijn voor je vriendinnen en als vrouw van je af te bijten.

"We wilden laten zien dat mensen niet zomaar met ons konden sollen", vertelt Chisholm over het motto. "Dat lukte ook aardig, want we hadden vaak te maken met oudere mannen – en daar waren we niet bang voor. Sterker nog: als wij met z'n vijven ergens binnenkwamen, waren mensen onder de indruk van ons."

Toch kreeg de girl power-slogan ook veel kritiek. Het zou nogal gratuit zijn om girl power te roepen als vooral onderdeel van een slim marketingplan, in plaats van feminisme echt belichamen of een warm hart toedragen. Ook al is die kritiek niet helemaal uit de lucht gegrepen, kun je je afvragen of deze terecht is. Want als vijf jonge vrouwen ervoor kunnen zorgen dat een hele generatie de leus adopteert, herhaalt en op posters, T-shirts en mokken in huis haalt: maakt het dan uit wat erachter zit? Ook The New York Times concludeert dat opstaan voor vrouwenrechten van alle tijden en generaties is, dus waarom zouden jonge vrouwen die les niet voor het eerst mogen leren van hun popidolen?

Lessen voor een nieuwe generatie

Met het schrijven van haar boek is Chisholm ook weer gaan nadenken over wat girl power en feminisme voor haar betekent. Ze heeft een tienerdochter die weliswaar niet is opgegroeid met haar muziek, maar wel precies weet begrijpt de Spice Girls voor stonden. "Mijn dochter en haar vriendinnen zijn zo mondig en weten zo goed wat ze willen. Girl power lijkt een onderdeel van hun DNA." Toch probeert ze zich als moeder ook te realiseren dat jonge vrouwen nu met hele andere uitdagingen te maken hebben. "Vanaf jonge leeftijd voelde het al alsof de hele wereld naar ons keek, maar die telefoons en sociaal media zijn nu zo'n groot onderdeel van ons leven. Dus waar vrouwen van mijn generatie misschien harder moesten vechten om serieus te worden genomen, moeten mijn tienerdochter en haar vrienden dealen met de druk van de hele dag online en zichtbaar zijn."

In haar biografie is Chisholm heel eerlijk over haar tijd bij de Spice Girls, haar mentale gezondheid, eetstoornis en solocarrière – met alle onzekerheden die daarbij horen. "Het was heel confronterend om dat allemaal te herbeleven en op te schrijven, maar ook helend. Nu vertel ik het verhaal zelf. Ik heb de teugels in handen. Ik hoop maar dat andere mensen het herkennen en er misschien iets aan hebben."

Sporty – mijn leven als Spice Girl is vanaf deze week te koop bij lokale boekhandels en online.