Het zalig falen, met Duncan Tromp

Eigenlijk heeft Duncan Tromp (22) al achttien maanden een 'tussenjaar'. Hij was namelijk onderweg om docent Nederlands te worden, toen hij doorbrak op het populaire TikTok. Een maand nadat zijn eerste video viral ging, had hij 100.000 volgers en inmiddels zijn het er acht keer zoveel. Of hij ooit teruggaat naar de collegebanken, durft Duncan niet te zeggen. Maar eigenlijk zijn al z'n pijlen gericht op een wervelende carrière in de media. Misschien zelfs een eigen talkshow (droom groot!).

Hoe het ook loopt, Duncan zal wel op zijn pootjes terechtkomen. Geboren en getogen in Heerhugowaard glijdt hij redelijk makkelijk door het leven, en loopt hij tegen de muur, dan vindt-ie ook met gemak een weg eromheen.

Het had niet veel gescheeld of het was meneer Tromp, docent Nederlands, die hier tegenover me zat.

"Dat had zomaar gekund, of meneer Duncan de docent Frans, haha. Maar laten we eerlijk zijn, de kans is wel héél klein dat ik tegenover jou had gezeten voor dit interview als het daadwerkelijk zo was gelopen."

Fair enough, al moet ik toegeven dat deze millennial haar weg nog niet helemaal heeft gevonden op TikTok. Wat voor filmpjes maak je?

"TikTok begon ooit vooral met dansfilmpjes en zo, die waren hier ook heel populair. Maar ik wilde iets anders doen, en toen zag ik iemand in Amerika die anoniem geheimen verzamelde en die deelde. Dat vond ik zo'n leuk idee, dus ik ben dat in het Nederlands gaan maken. Het duurde even voordat het balletje ging rollen hoor, maar mensen vonden die geheimen heel leuk. En toen ik stage liep, stond ik opeens voor een klas vol TikTok-gebruikers, want dat is die leeftijd natuurlijk."

"Aan de ene kant is dat heel leuk natuurlijk, maar aan de andere kant zat het me ook niet helemaal lekker. Ik vind het megaleuk om voor de klas te staan, maar je voelt je op een gegeven moment ook niet helemaal vrij meer op sociale media als je weet dat al die kinderen die je iets probeert bij te brengen ook meekijken. De vraag is of je als docent nog echt serieus wordt genomen als je online de clown uithangt of een video maakt over een soa-test. Luisteren ze dan nog wel als ik op maandag d's en t's probeer uit te leggen?"

Dus toen ben je gestopt. Voelde dat als falen? Voor je ouders bijvoorbeeld?

"Niet echt, want ik kan altijd besluiten om terug te gaan. Maar, het is niet de eerste keer dat ik met school ben gestopt… En de vorige keer voelde wel echt als falen. Op de middelbare school heb ik eerst havo gedaan, en als ik eerlijk ben: met twee vingers in m'n neus. Nou gingen de meeste mensen om me heen daarna gewoon een media-informatie-communicatie-opleiding doen, maar ik dacht: ik ga nog even door en haal m'n vwo-diploma ook."

"Mijn ouders blij, school blij, ik blij, want ik kwam eindelijk in de klas bij veel van de vrienden die ik al had. Maar ik heb dyscalculie, dus ik heb heel veel moeite met getallen en rekenen en dus ook met wiskunde. Dat was een drama, merkte ik eigenlijk al in 5-vwo. Ik ben toen met docenten en de schoolleiding en Jan en Alleman gaan praten, omdat ik het eigenlijk niet meer zo zag zitten."

Maar je moest nog een jaar.

"Precies. Mijn school heeft er alles aan gedaan om me te laten blijven en het af te maken. Ik mocht bijvoorbeeld wisselen van vakkenpakket, zodat ik de makkelijkste wiskunde kreeg, en er waren duizend peptalks en ga zo maar door. En toen…"

Nee, Duncan, zeg me dat het niet zo is.

"Toen heb ik in december van 6-vwo tóch besloten om te stoppen."

Terwijl je anderhalf jaar onderweg was – en nog maar een half jaar hoefde!!!

"Ja, Lizzy, wacht, het wordt nog erger: ik ben gestopt. Met lood in mijn schoenen heb ik het nieuws aan mijn ouders verteld, die samen toch vrij serieus op me in hebben gepraat, maar ik wist het allemaal heel zeker. Daarna heb ik de schoolleiding op de hoogte gebracht, al die mensen die zo hun best hadden gedaan om het mij zo makkelijk mogelijk te maken. Maar nogmaals: ik voelde me onoverwinnelijk met mijn havo-diploma op zak. Geen zin meer in de strijd met wiskunde, alle lesuren, die eindexamens…"

"En toen kwam corona. De school ging dicht, thuisonderwijs, compensatie, alle eindexamens werden anders."

Dus je had het achteraf gezien weer met twee vingers in je neus kunnen halen.

"Ja. We hebben nog gevraagd of we mijn besluit terug konden draaien, maar dat mocht natuurlijk niet. Zo stom, dat voelde wel echt als falen. Ook naar m'n ouders, mijn moeder is echt gebrand op school. Maar ze zijn er gelukkig vrij snel overheen gestapt. En ik heb me er ook maar bij neergelegd; het was op dat moment mijn keuze, omdat ik echt niet meer wilde. Dus ik ben eroverheen gestapt en ben met net zoveel plezier aan die opleiding docent Nederlands begonnen."

En weer gestopt.

"Zo klinkt het wel heel erg, hè? Kijk, ik vind media het allerleukst, dus toen TikTok ging lopen, wist ik vrij snel dat ik het echt een kans wil geven. Maar, zo snel als het allemaal ging, want binnen no-time kreeg ik een filmrol, eigen podcast en mocht ik een YouTube-serie maken voor BNNVARA, zo snel kan het ook weer voorbij zijn. Misschien moet ik volgend jaar wel concluderen dat mijn mediacarrière is gefaald. Dan ga ik terug naar school."

Met hangende pootjes.

"Nee, want ik vind dat oprecht óók heel leuk. Maar ik hoop natuurlijk dat ik dit nog veel langer kan blijven doen. Nog meer acteren, podcasts maken. En het liefst wil ik ooit mijn eigen talkshow."

Inmiddels ben je 22 en heb je meer dan 800.000 volgers op TikTok. Je wordt herkend op straat, verdient goed. Hoe verhoud je je tot je vrienden die een heel ander leven hebben?

"Nou, die houden me echt wel met beide benen op de grond hoor. Ze geven me af en toe wel een reality check dat mijn leven niet 'normaal' is, en dat er heel veel mensen zijn die een stuk harder moeten werken voor een veel kleiner salaris. Maar het is ook best gek af en toe om vaak herkend te worden op straat, ook leuk, maar je hebt er niet áltijd zin in. Via een dating-app heb ik weleens afgesproken met iemand die me overduidelijk via TikTok kende, dat was echt verschrikkelijk. Hij wilde juist een extra rondje buiten lopen om nog een keer herkend te worden. Nou, ik vind het vaak heel leuk om aangesproken te worden op straat, maar op een date hoef je mij daarvoor echt niet wakker te bellen hoor.

En verder woon ik nog gewoon bij m'n vader en probeer ik me dus bewust te zijn van het feit dat dit allemaal zo weer voorbij kan zijn. Als je te snel en te veel wil, kan de ballon ook knappen. Daarom probeer ik me niet te veel te laten afleiden door alle kansen die zich aandienen en slimme keuzes te maken. Ik wil juist mensen om me heen verzamelen die me daarbij helpen."