Doe maar normaal met je preitaart
"Kan ik dit maken, even eerlijk nu?" Het zweet brak me uit. Journalist Eva Hoeke wilde mijn pasta met uienragout maken – ik had er een filmpje over gepost op Instagram. De vraag was of ze die pasta wel aankon. Ik leerde Eva kennen toen ze mij eens interviewde voor een magazine, vorig jaar verhuisde ik naar een dorp bij haar om de hoek in de Zaanstreek. Inmiddels weet ik dat ze niet echt van het koken is – understatement. Normaal is dat voor mij een reden om direct de banden door te snijden. Maar voor deze vrouw, een ongrijpbare mix van Zaanse rauwheid, diepgang en humor, maakte ik een uitzondering.
Dat ik haar had getriggerd om mijn pasta te maken was, gezien haar culinaire achtergrond, heel bijzonder. Een beetje alsof ik Maarten van Rossem had overtuigd om mee te doen aan Expeditie Robinson. En toch stond ik Eva ineens via WhatsApp culinair te coachen – die uienragout mocht absoluut niet mislukken. Als ze zou zegevieren zou ze misschien wel overlopen naar het kamp der kokers, we zouden kunnen keuvelen over Creuset-pannen. Rustig nu, maande ik mezelf. Straks jaag je haar de keuken weer uit met je culinaire zendingsdrang.
Wat kon er misgaan? Laffe hap vanwege niet gekaramelliseerde uien, of erger: verbrande uien. En wat als de wijn niet verdampte? Kinderen zouden dat bittere niet blieven. Rond zessen kwam er een foto van twee kleine meisjes met hun duim omhoog. Heerlijk gegeten en de kok had versteld gestaan van zichzelf. De eeuwige preitaart die ze haar bezoek (en haar lezers, het baksel dook meermaals op in haar columns) jaren had voorgeschoteld, was nu verleden tijd.
“ Nu zing ik een toontje lager in de keuken
De dagen erna liep ik met mijn hoofd in de wolken. Ik had iemand – en niet zomaar iemand – geïnspireerd, je kunt deze pleaser niet blijer krijgen. Mijn fantasie ging ermee aan de haal. Zou ik Eva uit de Zaanse as kunnen laten herrijzen als een vurig kokende feniks? Onzin natuurlijk, die was vast alweer met echt belangrijke dingen en diepe levensinzichten bezig. En toen las ik op zaterdagochtend in Volkskrant Magazine blozend haar column over mijn uienragout.
Hou op, denken jullie nu misschien, deze 'inner-column-circle' moet niet kleffer worden! Maar dit succesje zette me wel aan het denken. Al die jaren had ik zo mijn best gedaan om zo bijzonder en creatief mogelijk te koken. Kijk-es wat ik kan! Was ik als autodidact bang om door de mand te vallen in de restaurantkeukens waar ik werkte? Inmiddels ben ik daar allang weg. Ook woon ik niet meer tussen Amsterdamse zuurdesemgezinnen, maar op een plek waar rambol met ananas nog een ding is.
Dit alles heeft er ervoor gezorgd dat ik nu een toontje lager zing in de keuken. Ik zie nu in dat je 'normale' mensen niet inspireert met moeilijke ingrediënten als kombu en krab, maar juist wegjaagt. Voortaan neem ik Eva als uitgangspunt bij mijn recepten. Dat gaat deze culi-snob vast niet altijd volhouden, maar deze week nog wel. Eva, je preitaart maakt een doorstart als prei-tarte tatin.
Prei-tarte tatin
Als prei lang gaart, wordt hij net zo zoet als uien, de twee zijn dan ook familie van elkaar. In dit recept gaar je de prei eerst voor in de oven, waardoor deze zacht en zoet wordt.
Ingrediënten
6 preien
1 eetl. olijfolie
zout
40 gram boter
5 takjes tijm
75 ml witte wijn (trek er geen fles voor open, gebruik een restje*)
75 gram geraspte parmezaan
5-6 plakjes bladerdeeg (ik gebruikte volkoren), ontdooid
*heb je geen restje wijn, dan kun je twee eetlepels witte wijnazijn toevoegen
Bereiding
Verwarm de oven voor op 200 graden.
Verwijder het groene stuk van de prei (bewaar bijvoorbeeld voor bouillon) en snijd de stronken in lange stukken van ongeveer tien centimeter. Als je niet helemaal uitkomt is dat niet erg, je moet straks toch puzzelen met stukken van verschillende groottes.
Snijd de preistukken overdwars doormidden, spoel het zand weg onder de kraan. Bestrooi de snijkant met een snuf zout. Giet wat olijfolie in een ruime ovenschaal en leg de preistronken er met de snijkant naar beneden in. Gaar 20 minuten in de oven.
Smelt de boter in een hittebestendige pan of bakvorm (diameter 28 cm). Ris de blaadjes van de tijmtakjes en voeg de helft toe.
Neem de prei uit de oven, laat enigszins afkoelen en verwijder de geblakerde buitenste bladeren. Leg de prei met de snijkant naar beneden in de gesmolten boter. Blus op hoog vuur af met de wijn en laat de alcohol grotendeels verdampen. Strooi er nog wat tijmblaadjes over.
Strooi er van het vuur de parmezaan erover.
Plak de bladerdeegvierkantjes aan elkaar en leg in de pan. Knutsel en snij tot je een ronde vorm hebt. Vouw overtollig deeg aan de randen naar binnen (dus niet over de pan of vorm, anders komt de taart straks niet los, hij moet er zo uit kunnen floepen).
Gaar 40 minuten in de oven. Zet een groot bord of een plank op de vorm en draai met een flukse beweging om. Geen zorgen als er wat prei aan de pan blijft plakken, dat haal je er gewoon uit en leg terug in de taart.
Voor een gezin van vier personen is deze preitaart te weinig. Maak er twee of geef er een goed gevulde salade bij. Of serveer de taart als borrelhap.
