Schnitzelavontuur
'Schnitzel calling!', riep ik bij wijze van manifestatie, terwijl ik onze oldtimer Volvo 940 op zijn staart trapte. We waren op weg naar Italië voor ons nieuwe kookboek en de reis had tot nu toe niet meegezeten. Een brug die eindeloos open stond, file in Zuid-Nederland. En terwijl ik vurig hoopte dat we die Zuid-Duitse Gasthof op tijd bereikten voor onze gefrituurde vakantievleeslap, begon de auto van takketakketakke te doen. Gedwee reed ik 'm naar de kant van de weg om de kinderen geroutineerd achter de vangrail te plaatsen. Ik dacht terug aan die keer dat ik een klapband kreeg en ik ze ook achter de vangrail had getild, trillend door de aanblik van woest opengereten rubber en wat er met ons had kunnen gebeuren.
Die keer was het warm geweest en overdag. De sleepwagen was er binnen vijf minuten en de kinderen hadden een pluche pechmuis in geel hesje gekregen. Nu was het koud en donker, het duurde uren en we waren op onbekend Duits terrein.
Langs die vangrail in de kou werden we nederig gedwongen ons over te geven aan de situatie. Maar met alleen het moment in handen, kwam het avontuur – zo wist ik van mijn vader. Die ging zonder veel plannen op vakantie in een rammelende Hanomag Henschel, onverwachte wendingen waren nooit ver weg. We sliepen op bankjes in Lyon als de camping dicht was, ik oefende mijn eerste Engels op een slok slivovitsj van onze lifters, we duwden de haperende bus de veerboot op naar Elba.
“ We zworen elkaar dat het nu echt tijd was om afscheid te nemen van de Volvo en zijn capriolen
Uitkijkend naar de zwaailichten van de hulpdienst, bedacht ik dat het bovendien altijd erger kon. Wat was mijn worst case scenario? Geen schnitzel? Big deal. Bovendien hadden we nu wél een opgeladen telefoon dankzij die nieuwe kabel in de auto. We hadden zelfs een ANWB-lidmaatschap met internationale dekking. Dit in tegenstelling tot twee jaar geleden, toen de Volvo het ook begaf, net buiten de Gotthardtunnel op zwarte zaterdag. We hadden toen een halve dag moeten wachten om vervolgens in het pikkedonker bij een dichte garage gedropt te worden. De nacht in het hotel bij de kettingrokende Portugezen had een hoop goed gemaakt.
Nu zaten we in de tropisch warm gestookt cabine van de Duitse ANWB. Mak luisterden we naar gründliche progrock van de sleepgozer terwijl hij ons beloofde dat het goed zou komen. We hielden alvast een slag om de arm, we waren inmiddels zo flexibel als rubber. Inderdaad kregen we uiteindelijk geen vervangend vervoer en ook deze man wilde ons zomaar irgendwo droppen. Door op onze slapende kinderen met hun rode konen te wijzen, sleepten we er nog een taxirit en een hotelreservering uit in het muizige Saarbrücken.
De volgende dag reden we verder in een degelijke Duitse huurauto. We zworen elkaar dat het nu echt tijd was om afscheid te nemen van de Volvo en zijn capriolen. Misschien gingen we wel leasen!
Thuis bleek het om een losgeraakte bougie te gaan, reparatiekosten 25 euro. De Volvo rijdt weer. En die schnitzels maak ik zelf wel.
Kip-parmezaanschnitzels
met Italiaanse salade en ansjovis-citroenmayo
In Duitstalige landen noemen ze 't schnitzel, in Italië cotoletta alla Milanese. Officieel is-ie van kalfsvlees, maar kipfilet is makkelijker verkrijgbaar – en tevens de enige manier waarop je zo'n droge borst zou moeten eten. Door ‘m flink plat te slaan, te paneren en vlug te garen krijg je een sappig stuk vlees. Op de markt in Italië zijn nu overal puntarelle, een licht bittere bladgroente waar je een salade met ansjovis mee maakt. Knapperig en fris en de perfecte begeleider van deze schnitzel. Geen zorgen als je niet aan puntarelle kunt komen, witlof is ook lekker!
Ingrediënten voor 4 personen
1 bos puntarelle*
2 flinke dubbele kipfilets
zout
Voor de mayo
1 ei
1 theel. gladde mosterd
200 ml neutrale olie
2 eetl. citroensap
1 theel. witte wijnazijn
snuf zout
8 ansjovisfilets
Verder
bloem
1 groot ei
panko (of paneermeel)
5 eetl. geraspte Parmezaanse kaas
olie, om te bakken
citroenpartjes, om te serveren
versgemalen zwarte peper
*verkrijgbaar bij Italiaanse winkels, de groothandel en sommige Turkse supermarkten. In plaats van puntarelle kun je ook vier stronkjes wit- of roodlof nemen.
Ontdoe de puntarelle van de buitenste lange donkere bladen (deze kun je blancheren en bijvoorbeeld roerbakken met knoflook en chilipeper).
Verwijder van de lichtere, binnenste scheuten de harde onderkant en snijd ze in de lengte in heel dunne reepjes. Zet ze op ijswater, minstens een half uur, liever een uur. Zo gaan de groenten niet alleen leuk krullen, ze worden ook milder van smaak. Giet af en droog goed in een sladroger of met behulp van een theedoek.
Snijd de kipfilets intussen overdwars doormidden zodat je vier lappen vlees hebt. Leg er slagersfolie of huishoudfolie op en sla er met een vleeshamer of een koekenpan op, zodat de filets dunner worden. Hoe dunner, hoe sneller gaar en hoe malser. Verwijder de folie en bestrooi de filets met zout. Zet weg tot gebruik. Hoe eerder je bestrooit met zout, hoe beter (het is een hardnekkige mythe dat het vlees zou uitdrogen, dat zou pas na dagen gebeuren). Het zout trekt in het vlees en bindt het vocht, waardoor je een malse schnitzel krijgt.
Maak nu de mayonaise: doe een ei in de hoge maatbeker van een staafmixer en voeg de mosterd, het citroensap, de witte wijnazijn en een snuf zout toe. Hak de ansjovisfilets fijn en voeg toe. Zet de staafmixer erop en maal het geheel fijn. Giet nu in een dun straaltje de olie erbij terwijl je blijft mixen tot een lobbige, dikke mayonaise.
Zet twee platte borden en een diep bord klaar. Strooi bloem in het ene platte bord, kluts het ei los met een eetlepel water in het diepe bord en bestrooi het andere platte bord ruim met Panko of paneermeel. Meng er de Parmezaan door.
Leg de filets eerst in de bloem, druk goed aan en draai om. Leg ze vervolgens in het ei, druk aan en draai weer om. Haal ze als laatste aan twee kanten door het Panko-parmezaanmengsel.
Verhit een ruime koekenpan en giet er een laagje olie in. Bak de filets aan beide kanten op middelhoog vuur in een paar minuten per kant goudbruin, laat uitlekken op keukenpapier.
Meng een deel van de ansjovismayonaise in een kom door de puntarelle of de witlof – je hebt waarschijnlijk niet alles nodig. Hussel door de groenten.
Serveer de schnitzels met citroenpartjes en een dot salade en maal er lekker veel zwarte peper over. Vakantie!
TIP: in plaats van zelf mayonaise maken kun je ook kant-en-klare mayonaise gebruiken en daar ansjovisfilets doorheen staven. Maak naar smaak af met citroensap.
