Pizzaseks
'Sciasciona heet ze in Napolitaans dialect', zegt een vrouw in het Italiaans tegen een groepje toeristen. Aandachtig kijken ze naar een muurschildering van een voluptueuze vrouw. Lang gitzwart haar, zwoele blik, zware borsten, zacht vlees en een zeemeerminnenstaart. De sensualiteit druipt eraf. De sciasciona (spreek uit sjasjona) is het boegbeeld van Napels, de stad die door de oude Grieken werd gesticht. De mollige meermin is een ode aan de goed gevulde, tikkeltje ordinaire Napoletana, gemixt met de zeemeermin Parthenope uit de Griekse mythologie. Ik zal jullie niet vermoeien met linguïstische zijpaadjes waar ik zelf goed op ga, maar laten we het erop houden dat sciasciona van het Italiaanse woord ciccia komt, vet. En dan in positieve zin, dus vet waar je lekker in kunt knijpen, babyvet, vet dat staat voor het goede leven, genieten en ontspannen en de ultieme vorm daarvan: seks.
Ik was onlangs in Napels voor mijn aanstaande kookboek; de rijke Napolitaanse keuken heeft veel te bieden (pizza! mozzarella! pasta met zeevruchten!). Daarnaast is Napels een geile stad. Testosteron giert er door de straten als een opgevoerde motorino en de sciasciona tref je op iedere straathoek. Als geschilderd icoon op afbladderende muren speelt ze met een string tussen haar bolle billen, de vleesgeworden versie deint voorbij met haar gekloonde vriendinnen. De sciasciona heeft volle lippen, al dan niet verrijkt met goedkope fillers van haar tante, wimpers waar geen einde aan komt en welvingen die op en neer gaan terwijl ze de vele stadstrappen afdaalt. Hoe meer volle vrouwen ik zie, hoe mooier ik ze vind. Zo werkt dat nu eenmaal, we spiegelen ons aan wat we voorgeschoteld krijgen. Reclamepsychologen weten dat ook, gelukkig hebben ze sinds kort door dat je beter 'normale' vrouwen in ondergoed kunt afbeelden dan maatje 34.
“ Het genot is de oorsprong en het doel van een gelukkig leven
Vergeleken bij de sciasciona ben ik een mager scharminkel. Lang was dát juist mijn ideale vrouwbeeld. Niet alleen van mij trouwens, toen ik jong was werden we met heroïne-chique gratenpakhuizen om de oren geslagen. Zo wilde ik slank en strak zijn als Sarah Jessica Parker van Sex and The City. Ze had blokjes op haar buik en daar waar mijn benen aansloten als ik ze tegen elkaar hield, had zij die door mij zo felbegeerde ruimte tussen haar pezige benen – en dan ook nog tieten! Uren bracht ik door in de sportschool om mean en lean te worden als SJP. Op een gegeven moment was er zelfs iets van een blokje zichtbaar.
De angst om dik(ker) te worden is inmiddels weg. Ik wil best, maar ik zie nu ook in dat het simpelweg mijn bouw niet is. Al eet ik nog zoveel gefrituurde Napolitaanse pizza, een weelderige sciasciona zit niet in mij. Ik zou natuurlijk ook gewoon van die pizza kunnen genieten. Het genot is de oorsprong en het doel van een gelukkig leven, zoiets zei de Griekse filosoof Epicurus toch? Daarom het recept voor wulpse pizza uit Napels, de pizza fritta: een vette, krokante wolk geluk.
Pizza fritta
Gefrituurde Napolitaanse pizza is al zo oud als de weg naar Rome. Een ideale feest- of borrelsnack. Als je bang bent voor frituurlucht, frituur dan buiten of op het balkon. En nodig meteen de buren uit. Voor deze pizza laat je het deeg 24 uur rijzen, begin dus een dag van te voren. En wie weet zit jij dit weekend aan dit populaire Napolitaanse streetfood.
500 gram pizzabloem (verkrijgbaar bij AH en Italiaanse winkels of gebruik gewone bloem)
320 ml water op kamertemperatuur
10 gram zout
½ theel. suiker
4 gram verse gist (of 2 gram gedroogde gist)
vulling
250 gram ricotta
salami of ham, om te vullen
scamorza (gerookte kaas) of mozzarella), in blokjes
vers gemalen zwarte peper
zonnebloemolie, om te frituren
Zeef de bloem en stort de helft ervan op het aanrecht. Meng het zout en de suiker door het water.
Voeg de gist toe aan de bloem. Schenk er een derde van het water op en kneed met je handen tot een los deeg. Voeg de rest van de bloem toe en giet de rest van het water er in een straaltje bij en kneed in korte tijd tot een soepel deeg. Het hoort nattig te zijn, maar als het teveel plakt, voeg dan nog een pietsie bloem toe. Laat 10 minuten afgedekt rusten.
Kneed het deeg nogmaals vijf minuten door, maak er een bal van en leg in een ruime kom. Dek af met huishoudfolie en laat het 18 uur rijzen bij kamertemperatuur.
Verdeel het deeg in zes stukken, maak er ronde bolletjes van en leg deze op een met bakpapier beklede bakplaat. Dek losjes af met huishoudfolie en laat nog 6 uur rijzen.
Rol de bolletjes uit tot platte cirkels. Het is belangrijk dat ze dun zijn, anders wordt de pizza straks te dik. Beleg ze aan een kant met ricotta, ham of salami en mozzarella, maal er peper over en vouw dicht tot een halvemaan. Druk aan de randen heel goed aan zodat de pizza goed dicht blijft zitten.
Verhit een ruime hoeveelheid zonnebloem- of arachideolie in een diepe koekenpan. Bak de pizza's per stuk een paar minuten aan de ene kant tot goudbruin en vervolgens nog een paar minuten aan de andere kant. Neem uit de olie, laat uitlekken en zet je tanden erin. Pas op, heet!
TIP
Varieer met de vullingen. Zo kun je er ook pancetta in doen, gegrilde groenten, gemarineerde champignons of een lik dikke tomatensaus. Let in ieder geval op dat je vulling niet te nat is, dan zou het deeg kunnen scheuren.
