Vreetkick
Het rook zoet. Zo'n penetrante, bedwelmende geur. Alsof ik voorbij Amnesia fietste, de coffeeshop op de Amsterdamse Herengracht waar ik ooit vlakbij woonde. Alleen fiets ik niet meer over de gracht, ik loop nu langs de Zaan. Maar ik vergiste me toch echt niet, een vleug old skool Hollandse skunk kroop mijn neus in. In mijn nieuwe hood Wormerveer is onlangs een coffeeshop geopend. 'Ga je je hier toch nog een beetje thuis voelen', grapte mijn man, die niks met drugs heeft maar wel zo lief is om eens in het jaar een voorgerolde joint voor me te halen. Want zo’n loser ben ik dan ook wel weer, zelf rollen kan ik niet. Ik was altijd een meeblower, zo iemand die ook maar een hijs nam omdat het ding toch rondging.
Toen ik in Italië woonde was er sprake van een gebruikerspiek: je moest ervoor naar een dealer en dat vond mijn Italiaanse ex-verkering machtig interessant. Als iets niet mag, wil je het juist. En zo staken wij een baldadig middelvingertje op naar de Florentijnse burgerij met onze microcriminaliteit – precies waar je zo’n behoefte aan hebt als jongvolwassene. Op de boot naar Sardinië verstopten we onze stash onder de surfplank op het dak van de auto. Aan de kade stond politie met honden, met gierende zenuwen reden we erlangs.
“ Drank én drugs, ten strengste verboden. Extra lekker dus
Die ex vond ook dat je na een joint niet thuis moest cocoonen als een couch potato, maar er juist op uit diende te gaan. 'Dai, forza', porde hij dan in mijn weke zij. En dus stond ik vervolgens knetterstoned en met slaapkamerogen in Gli Uffizi, het beroemdste museum van Florence. Mijn geest afwezig dobberend, mijn mond kurkdroog, bang om te praten en de r er niet vloeiend uit te rollen. Maar o, wat een intense en bijzondere ervaring. Waarmee ik je natuurlijk niet aanraad om high schilderijen te bekijken, ben je mal. Minstens zo bevredigend is trippen op eten – doe ook dat vooral niet. Een sappige steak smaakt hartig in het kwadraat, je wordt één met knapperige zoute friet, een smeuïge chocoladetaart sleurt je mee in bitterzoete gangen.
Vol van deze eetherinneringen besloot ik de nieuwe coffeeshop uit te testen. Kijken of dat boegeroep van de buurt over overlast en criminaliteit gegrond was. Maar wat zou ik moeten bestellen voor zo'n gelukzalige vreetkick? Ik belde mijn vriend en wiet-wizard Micha, een autoriteit op het gebied van dope. Hij begon een verhaal over het verschil tussen twee plantjes, de 'indica' een gedrongen en knoestige struik, de 'sativa' rank en met lange takken. De eerste moest ik hebben, die zou eetlustopwekkend zijn. 'Neem bijvoorbeeld White Cookies en je krijgt zin in ijs, taart, slagroom. Als het maar vet en zoet is. Cheesecake ook, brownies, mmm'. Hij sprak het met zoveel nadruk en gevoel uit dat het water me al in de mond liep. Ineens kreeg ik zin in tipsy cake – een met drank besprenkelde cake met lagen jam en vla. Drank én drugs, ten strengste verboden. Extra lekker dus.
De Wormerveerse coffeeshop doet overigens eerder aan als een telecomwinkel. Buiten zit een beveiligingsjongen op een kruk werkeloos in de gaten te houden of er geen overlast wordt gepleegd.
Tipsy kokoscake
met pandancustard en mangojam
Tipsy cake komt hoogstwaarschijnlijk uit Engeland, het besprenkelen met booze was een manier om een oude, droge cake nieuw leven in te blazen. Tipsy cake is op de een of andere manier ook in Indische kringen beland. Ik leerde het kennen dankzij de Indische schrijfster Dido Michielsen. Haar familie maakt het door goedkope cake in plakken te snijden, te besprenkelen met drank en dan te besmeren met aardbeienjam en vla uit een pak. Daarna gaat de boel in de oven om de vla te bruinen. Jam en vla associeer je niet direct met de Indische keuken, daarom heb ik de toet door een lik oosterse verf gehaald. Een soort tipsy cake 2.0. De vla wordt custard met pandan – een soort palmblad – de aardbeienjam wordt mangojam en de goedkope cake wordt een zelfgebakken kokos-limoencake. Als je tijd wilt besparen doe dan als Dido en koop een kant-en-klare cake.
Ingrediënten
kokoslimoencake
- 200 suiker
- 1 bio-limoen (de rasp)
- snuf zout
- 100 ml kokosmelk
- 110 ml olie
- 2 eieren
- 1 ¾ theel bakpoeder
- 50 gram kokos
- 180 gram gezeefde bloem
pandankokoscustard
- 75 gram suiker
- 3 eetl. maizena
- 4 eidooiers
- 400 ml kokosmelk
- 80 ml (haver)melk
- paar druppen pandanpasta (neem die van het merk Koepoe Koepoe, verkrijgbaar bij toko’s en Aziatische winkels
mangojam
- 1 flinke mango
- 4 eetl. suiker
- snuf gemalen kruidnagel
- paar druppen witte rum of andere drank
Begin met het maken van de cake. Verwarm de oven voor op 160 °C en vet een cakevorm (lengte 25 centimeter) in met boter en bekleed met bakpapier.
Meng in een kom de suiker met de rasp van de limoen, het zout, de kokosmelk en de olie. Klop er een voor een de eieren door.
Klop er nu de droge ingrediënten door, de kokosrasp, de bloem en het bakpoeder. Schenk het beslag in de cakevorm. Bak 55-60 minuten in de voorverwarmde oven. Check of de cake gaar is met een satéprikker. Als jij er schoon uit komt is de cake klaar. Zo niet, gaar dan een paar minuten langer. Neem uit de oven, til de cake uit de vorm met behulp van het bakpapier en laat helemaal afkoelen.
Maak nu de custard. Splits de eieren. Doe de dooiers in een kom met de maïzena en de suiker en roer alles goed door elkaar met een spatel. Verwarm de kokosmelk met de (haver)melk. Giet het eimengsel erbij en laat op middelhoog vuur en terwijl je roert indikken. Pas op dat het ei niet stolt, blijf erbij. Zet het vuur zachter als je even weg moet van de pan. Als de custard mooi dik is voeg dan een paar druppen pandanpasta toe. Je hebt maar weinig nodig hoor, het is heel sterk spul! Roer goed door elkaar tot een vla zo groen als Kermit de Kikker. Neem van het vuur en laat enigszins afkoelen. Leg een stuk huishoudfolie of slagersfolie op de custard tegen velvorming en laat helemaal afkoelen in de koelkast.
Maak nu de mangojam. Schil de mango en snijd het vruchtvlees in blokjes. Doe ze in een pan en plet met een pureestamper zodat de blokjes kapotgaan. Voeg het sap van de limoen toe, 4 tot 5 eetlepels suiker en een snuf gemalen kruidnagel. Laat op middelhoog vuur 10 minuten doorkoken en neem dan van het vuur.
Snij de afgekoelde cake in de lengte in drie tot vier lagen. Besprenkel de cakelagen licht met rum of andere booze. Besmeer telkens met custard, leg er weer een laag cake op, en besmeer dan met mangojam. Eindig met pandancustard. Zet in de koelkast tot gebruik.
TIP
Wat te doen met de overgebleven eiwitten? Ik maakt er Italiaans schuim mee (zie beschrijving hieronder) en versierde de cake met toefjes. Je houdt wel schuim over, dus als je daar geen raad mee weet (het is lekker bij limoentaart, vers fruit, om een bombe alaska mee te maken, enzovoort), halveer de hoeveelheden hieronder dan. De rest van de eiwitten kun je invriezen, door de nasi goreng roeren of in een omelet verwerken. Klop de eiwitten op met een standmixer. Voeg 30 gram poedersuiker toe en klop verder. Verhit 160 gram suiker met 42 gram water tot 121 graden. As je geen kerntemperatuurmeter hebt, wacht dan tot de suiker bubbelt en mooi helder is. Giet de hete suikersiroop op de eiwitten om ze te garen en klop tot stijve pieken. Schep in een spuitzak en spuit toeven op de cake. Brand ze eventueel met een brander tot ze licht gebruind zijn.
