Serendipity, ik mis je

Na een vakantie kan ik vaak niet wachten om weer aan de slag te gaan. Met het enthousiasme van een puppy ratel ik vrolijk op mijn laptop alsof ik die break van drie weken nog diezelfde dag moet inhalen. En hoewel mijn enthousiasme niet veranderd is, voelde het begin na de vakantie dit jaar wél anders. Met steeds meer delen van Europa die oranje kleuren en dreigementen van strengere maatregelen, kwam het ineens heel hard binnen: hoe lang gaat dit eigenlijk allemaal nog duren?

De uitzichtloosheid werkt soms verlammend en misschien had ik, tegen beter weten in, gehoopt dat de zomer alles zou veranderen en een einde aan de pandemie zou maken. Dat we in september gewoon weer verder zouden gaan waar we begin maart zijn gestopt. Maar inmiddels is het wel duidelijk dat normaal er nog even niet inzit en dat het voorlopig totaal onduidelijk blijft wanneer het wél zover is. We moeten nog iets langer flexibel zijn en blijven schakelen tussen de tweede, derde en vierde versnelling. Ik ook. Dus ik ben continue m'n plannen aan het bijschaven en accepteer dat reizen voor werk er tot begin 2021 niet meer inzit. Net als grote evenementen en spontane borrelafspraken buiten de deur.

Een stevige dosis flexibiliteit en aanpassingsvermogen helpen dus, maar is er één ding wat ik echt heel erg mis, iets wat onvervangbaar is, en dat is: serendipity. Het prachtige Engelse woord voor ontmoetingen of ontdekkingen die bij toeval gebeuren en een positieve uitkomst hebben. Deze ontmoetingen zijn niet alleen geschikt als plot voor een romantische film, want ook post-its, penicilline en de magnetron zijn op deze manier ontdekt en heel belangrijk gebleken. Zonder serendipity hadden we ook geen champagne gehad, een ontdekking waar ik persoonlijk erg dankbaar voor ben.

Serendipity maakt het leven spannend, geeft het net dat beetje extra, het is wat mij betreft the icing on the cake. In mijn werk leiden toevallige ontmoetingen vaak tot nieuwe plannen. Het zijn gesprekken die je weer een ander perspectief geven of onverwachte momenten die je een enorme energieboost geven. In een wereld waar je alles moet plannen en minder makkelijk nieuwe mensen ontmoet, zoals sinds half maart het geval is, blijkt dat toch een stuk lastiger. En daar wordt het leven een heel stuk saaier en voorspelbaarder van.

Serendipity heeft in mijn leven al tot heel veel mooie dingen geleid. Zoals die keer dat ik de CEO van een grote potentiële partner tegenkwam op een totaal onverwachte plek, wat resulteerde in een business-deal die cruciaal bleek. Of de keer dat we dat we eigenlijk wilden afzeggen voor een evenement, maar tóch gingen en de koper van ons bedrijf daar ontmoetten. Maar ook de ontmoetingen die je persoonlijk raken, zijn mooie verrassingen. Ik weet nog dat ik werd geïntroduceerd aan iemand voor een zakelijk gesprek, het eindigde in drie uur champagne drinken en ik heb er een hele dierbare vriendschap aan overgehouden. En hoewel mijn gekste Serendipity-moment ontstond via LinkedIn, en resulteerde in een fotoshoot met Annie Leibovitz, gebeuren deze dingen doorgaans niet via Zoom of Teams. 

Hoeveel onvergetelijke momenten gaan er dit jaar verloren door het gebrek aan toeval en spontaniteit? Welke uitvindingen of nieuwe bedrijven worden niet gecreëerd? Welke nieuwe vriendschappen blijven voorlopig uit en welke liefdes lopen elkaar mis. Ik mag niet zeuren van mezelf, maar doe het toch even: ik mis het, ik mis het echt. De blijdschap die je voelt en de energie die je ervan krijgt. Er zit niets anders op dan onze nieuwsgierigheid te blijven vasthouden en straks, als het weer kan, de vrije loop te laten – samen met een heleboel spontaniteit. Mocht iemand intussen een briljant idee hebben om dit gemis op te vullen, hou ik me van harte aanbevolen.