Moeder op je eigen manier

Hoe combineer je werk met een gezin? Die vraag krijgen vrouwen over het algemeen te vaak, althans: een stuk vaker dan mannen. En toch komt dat niet helemaal uit de lucht vallen, ik begrijp het zeker van de vrouwelijke ondernemers die 'm aan mij stellen. Ze worstelen met wat hun bedrijf nodig heeft, de drive om dat bedrijf succesvol te maken en de invulling van hun rol als moeder. Zeker aangezien een eigen bedrijf vaak vrijwel al je tijd en aandacht opslokt. Hoe past daar dan ook nog een kindje in?

Ik antwoord meestal dat 'samen' voor mij het sleutelwoord is in alles: doen, plannen, en duidelijke afspraken én keuzes maken. Mijn situatie is zeker niet uniek, maar in de media en om ons heen wordt vaak een verwachtingspatroon gecreëerd van 'hoe het moet'. En dát plaatje is inderdaad lastig te combineren met een carrière of een eigen bedrijf. Niet zo heel gek dat vrouwen zich vervolgens afvragen of ze wel een goede moeder zijn.

Deze week nog zei een ondernemer dat ze zo blij was om mijn verhaal te horen omdat zij het ook zo zag, maar altijd dacht dat ze de enige was. Een andere ondernemer vroeg zich af of er soms iets mis was met haar, want na een maand verlof stond ze alweer te springen om aan de slag te gaan. Die twijfel wordt alleen maar groter doordat anderen snel hun oordeel klaar hebben als je niet voldoet aan het perfecte plaatje, whatever that is. Volgens mij komen goede moeders in heel veel soorten en maten. En je moet doen wat perfect is voor jóu.

Voor mij betekende het dat ik tot een week voor de bevalling heb gewerkt. Ik voelde me goed, was bezig om mijn bedrijf te verkopen en wilde dus ook niet anders. Rustig was die periode niet, maar een maand lang niksen en Netflixen stond sowieso niet op mijn wish list. Van de bevalling zelf had ik ook niet bepaald een romantisch beeld, die zag ik eerlijk gezegd vooral als noodzakelijk. Iets waar ik doorheen moest voor het gewenste resultaat. En daarin werd ik niet teleurgesteld: ik verwachte geen feest en het was ook geen feest.

Waar sommige mensen dromen van een jaar verlof, vond ik vier maanden al te lang. Daarom ben ik bij beide kinderen weer aan de slag gegaan zodra ik me goed voelde. Eindeloos knuffelen ging voor mij namelijk heel goed samen met complexe Excelmodellen en strategische plannen schrijven.

Normaal gesproken ga ik veel op reis voor werk, en laat dan mijn kinderen zonder een greintje schuldgevoel bij mijn man. Ik heb vaak juist heel veel zin in die trips en één keer per jaar ga ik een paar dagen langer weg – altijd naar New York – om even alleen maar dingen voor mezelf te doen. Héérlijk. Natuurlijk mis ik mijn kinderen op zo'n moment wel en ik ben altijd blij om ze weer te zien als ik thuiskom, maar schuldig voel ik me nooit. Ik zou ook niet weten waarom. Ik kan zo intens genieten van het gevoel even helemaal mezelf te zijn en niet ook mama, vrouw, ondernemer of iemand anders.

Zolang school nog vooral gericht blijft op gezinnen waar niet beide ouders fulltime werken, en er voor veel activiteiten een lastminute planning geldt, kan ik niet overal bij zijn en dat vind ik prima. Ik besteed dingen uit waarvan het niet uitmaakt wie het doet, want rust, reinheid en regelmaat betekent niet per definitie dat ik alles zelf doe. Soms mis je dan een eerste keer van je kind, maar wat ik belangrijker vind: er kan maar één eerste keer zijn dat ík iets zie.

Ik focus op de dingen die er voor mij toe doen. Dingen waarvan ik hoop dat mijn kinderen ze later onthouden. Van mijn moeder, die ook werkte, heb ik daarin het goede voorbeeld gekregen. Ik houd gruwelijk veel van mijn kinderen en wil niets liever dan dat ze gelukkig opgroeien in een vertrouwde omgeving, waar ze de ruimte krijgen om de beste versie van zichzelf te worden. Precies zoals ik dat ook probeer te zijn in alles wat ik doe, als moeder maar ook als vriend, partner en ondernemer. Ik denk dat dat op heel veel verschillende manieren kan en dit is de manier die goed bij mij past. En aangezien mijn kinderen vinden dat ik de aller-, aller-, allerliefste, leukste, knapste en beste moeder van de wereld ben (true words), denk ik dat ik daar best goed in slaag.