Focus op waar de focus nodig is

De afgelopen maanden ging het veel over het aantal vrouwen in Nederland dat parttime werkt. Het begon met het programma ‘waarom werken vrouwen niet’, wat tot veel discussie, artikelen en columns leidde. De kern van het probleem is wat mij betreft het feit dat de helft van de Nederlandse vrouwen niet financieel onafhankelijk is, met alle mogelijke gevolgen van dien. Tot mijn verbazing ging de discussie er vaak vooral over of de term deeltijdprinses al dan niet onaardig is. Maar met lange tenen over een term veranderen we precies helemaal niks.

Met het narratief dat vrouwen het volledig aan zichzelf te danken hebben, doe je vrouwen tekort. Daarvoor zijn er te veel systemische issues en spelen cultuur, seksisme en stereotypen een te grote rol. Maar dat is niet het hele verhaal wat mij betreft. Ik stoor me nog meer aan het narratief dat vrouwen een lijdend voorwerp zijn in deze situatie en er geen invloed op hebben. Dáár doe je vrouwen pas mee tekort. Vrouwen worden misschien opgevoed met het idee dat ze bescheiden en lief moeten zijn, maar kunnen we concluderen dat dat onzin is? Als je iets wilt, moet je het gaan halen. Je kunt misschien niet het hele systeem veranderen, maar er zijn altijd dingen die je wél kunt doen.

In discussies benoemen mensen graag de uitzonderingen, ook in deze discussie. En ja, er zijn mensen die er niets aan kunnen doen dat ze financieel afhankelijk zijn, die écht geen keuze hebben. Maar het benoemen van uitzonderingen draagt niet echt bij aan de discussie en een oplossing voor de grote groep, het zijn uitzonderingen met een reden.

Ik zie in deze discussie ook een hele groep die zich aangesproken voelt omdat ze parttime werken, maar wel financieel onafhankelijk zijn en daar helemaal happy mee zijn. Waarom zou je je aangesproken voelen en gaan verantwoorden? Niet doen zou ik zeggen. Good for you. Of als je tijdelijk in een afhankelijke situatie zit omdat je een bedrijf aan het opzetten bent, met het oog op de toekomst aan het investeren bent of om welke, voor jou goede, reden dan ook even wel afhankelijk bent, trek je lange tenen maar in. Het gaat ook niet over jou. 

En laten we eerlijk zijn, er is ook een groep die parttime werkt, alsnog financieel afhankelijk is en volkomen tevreden is met die situatie. Zolang je beseft wat de gevolgen kunnen zijn, helemaal prima. De vrijheid om die keuze te maken hebben we in Nederland. Wat boeit het jou dan wat een ander daarvan vindt? Waarom zou je de term parttime prinses dan negatief uitleggen? Vroeger wilden we bijna allemaal wel prinses worden toch?

Ben je niet tevreden met de situatie en voel je je aangesproken? Dan moet je volgens mij niet wijzen naar een ander maar kijken wat je zelf kunt doen. Doe je veel onbetaald werk? Karma punten voor jou, maar daar word je niet financieel onafhankelijk van. Als je vindt dat er te veel zorgtaken op jou bord liggen en je daarom wordt beperkt in je carrière? Knoop een gesprek aan met je partner. Wil je niet dat het kinderdag verblijf jou belt als er iets is? Geef het nummer van je partner door in plaats van dat van jou. Gebruik die dingen niet als excuus om in een situatie te blijven waar je niet in wilt zitten.

Systemische veranderingen gaan vaak (te) langzaam. We hoeven daar ook niet op te wachten om zelf in actie te komen. We kunnen zelf bijdragen aan een cultuur waarin iedereen zijn eigen keuzes kan maken. Ik verheug me vast op de dag dat je geen slechte moeder bent als je fulltime werkt en niet met een kind in een te dure draagzak een havermelk latte drinkt. In plaats van me druk maken over een term, trek ik intussen gewoon mijn eigen plan, probeer ik όόk bij te dragen aan de systemische verandering en bel ik een paar vriendinnen die er hetzelfde over denken als ik even wil ranten over de dingen waar ik tegenaan loop. Want ja, dat gebeurt ook nog steeds regelmatig. Maar daar ga ik niet mijn leven in ieder geval niet door laten bepalen.