Failing upwards

Failing upwards, dat klinkt misschien als een tegenstelling maar het betekent exact wat er staat: al falend hogerop komen. Dit doen mensen die hun mislukkingen omzetten in succes. Ze beschouwen hun fouten als groeimomenten en weten op die manier anderen te overtuigen dat ze wel een promotie verdienen of een nóg betere positie bij een ander bedrijf. Zij hebben een manier gevonden om ondanks hun (soms tegenvallende) resultaten vooruitgang te boeken in hun carrière. En dat is op zich een knappe en handige vaardigheid.

Er is ook niet per se iets mis met falen, en het hoeft ook helemaal geen negatieve consequenties te hebben. Zeker als het gaat om een zakelijke misstap, waar niet té veel mensen de dupe van worden, geldt vooral: van fouten maken kun je heel veel leren. Daarom wordt falen in Amerika gezien als badge of honor, een sentiment dat we hier ook steeds meer omarmen. Want je hebt dan misschien wel 'gefaald', maar daardoor ben je wel gegroeid als persoon. Met die ervaring ben je ook beter uitgerust om weer een volgend avontuur aan te gaan. Ook de ondernemers die we nu vooral kennen van hun succesverhalen hebben eerder gefaald, denk aan Brian Chesky van AirBnB, Bill Gates van Microsoft of Elon Musk van Tesla.

Dus toen de oprichter van WeWork na het crashen van zijn bedrijf een nieuwe start-up aankondigde waar hij maar liefst 70 miljoen dollar funding voor kreeg, zou ik moeten denken: good for him! Ik had blij moeten zijn voor de oprichter van Fast, toen hij zijn bedrijf letterlijk tegen een muur liet crashen en daar iedereen de schuld van gaf – behalve zichzelf – om vervolgens al meteen interesse van investeerders te krijgen voordat hij überhaupt had aangekondigd iets nieuws te willen doen. En misschien had ik de oprichter van SoFi, die zijn bedrijf moest verlaten na beschuldigingen van seksuele intimidatie en vervolgens met 65 miljoen dollar opnieuw kon beginnen, όόk een tweede kans moeten gunnen.

Had gemoeten. Misschien. Maar heel eerlijk, hoewel ik iedere aankondiging zou kunnen zien als een knap staaltje failing upwards, voelt het vooral als een dikke middelvinger naar alle founders die al moeite hebben überhaupt een investering te krijgen. Vrouwen bijvoorbeeld, want kleine reminder: van al het investeringsgeld in het eerste kwartaal van 2022, ging slechts 2 procent naar vrouwen en maar 15.6 procent naar gemengde teams. Minderheden kregen minder dan 1 procent. Falen is een luxe die deze founders zich niet kunnen veroorloven, laat staan failing upwards. Sterker nog, vrouwelijke ondernemers ondervinden negatieve gevolgen als een andere vrouwelijke ondernemer faalt. Kijk naar Elizabeth Holmes, veel vrouwen in health-tech worden aangesproken op haar falen.

Dat is het probleem met failing upwards: die kans is niet voor iedereen weggelegd. Bias speelt namelijk een rol bij het bepalen wie we wel of geen nieuwe kans gunnen. En als de bias al tegen je werkt bij het krijgen van een investering, is dat bij het krijgen van een tweede kans echt niet beter. Hoewel dat geen reden zou moeten zijn om het een ander niet te gunnen, is die dubbele standaard wel extreem frustrerend. Het werkt namelijk extra tegen; als je weet dat een tweede kans voor jou niet is weggelegd, neem je waarschijnlijk ook minder risico. Waardoor je weer minder kansen krijgt. Maar als falen geen consequenties heeft of lijkt te hebben, zoals voor sommige ondernemers, is het nemen van risico’s echt een stuk makkelijker.

Het schijnt wel dat je failing upwards kunt aanleren, dus mocht je binnenkort een gigantische failure van mij voorbij zien komen, dan kun je kort daarna waarschijnlijk ook een feestelijke aankondig van iets moois verwachten.