Over zelfliefde, kaas en koolhydraten

Zelfliefde, je wordt ermee doodgegooid. Met miljoenen selflove-hashtags op sociale media, wellnessrituelen en Rituals-geurkaarsen. De selfcare-industrie spint garen bij de zoekende mens. Maar zelfliefde gaat uiteraard niet over geurstokjes, een Koreaans rijstmasker opdoen of een troostende maal voor jezelf koken. Dat zijn quick fixes.

Waar zelfliefde dan wel over gaat, daar heb ik me lange tijd niet mee bezig gehouden. Het klonk in ieder geval nogal zijig. Je moest ervoor navelstaren en toen ik opgroeide, was dat een vies woord. 'Niet zeuren maar doorlopen', was het opvoeddevies. Zelfhaat, dát was pas cool. Cool of niet, het bleek ook nogal destructief.

Dus besloot ik als typische dertiger toch te navelstaren. Na therapie zag ik in dat als je heel krampachtig probeert om geen slachtoffer te zijn, je het slachtofferschap juist in stand houdt. Je pakt het probleem niet aan en zoekt het in de verkeerde dingen, in mijn geval troostvoer bingen tot je erbij neervalt. Dat inzicht was alvast winst. Ik besefte ook dat ik lang een draak was geweest voor mijn omgeving en dat je weinig te geven hebt als je niet af en toe een beetje egoïstisch bent. Ook winst. Maar zelfliefde in voor-en tegenspoed? Nee.

Zelfliefde komt neer op 'jezelf accepteren met al je imperfecties'. Het leest als een simpele instructie, maar ik vind het verdraaid lastig om mijn wangen die gaan hangen te koesteren, mezelf niet de grond in te boren wanneer ik twijfel over een tekst of mezelf liefdevol aan te kijken in de spiegel bij lelijke gedachtes. Diepgewortelde overtuigingen roei je niet zomaar uit en zo nu en dan steekt zelfhaat nog de kop op. Maar hoe gaan mijn kinderen dan straks zelfliefde beoefenen?

En dus reed ik laatst naar een boerderij in Noord-Holland om onder begeleiding een plantmedicijn te nemen om 'mijn hart te openen'. Vol afgrijzen bemerkte ik daar dat ik in groepsverband mijn innerlijke wereld moest gaan verkennen. 'Wegwezen hier!', was mijn eerste reactie. Ik bleef toch. Op een met kaarsen verlichte zolder vertelden we elkaar waarom we daar zaten. De uitzondering daargelaten die gewoon wilde trippen, kwam het bij de meesten neer op een gebrek aan zelfliefde. Die nacht lag de een te kotsen en de ander kermend zijn demonen uit te drijven. Ook ik huilde mijn ziel schoon. Maar tegen het ochtendgloren stond ik met jampotbril op en in pyjama te dansen op de muziek van een Afrikaans-Portugese trommelaar. Het kon me niet meer schelen wat de anderen dachten. Dat kwam deels door de plantaardige dope, maar ook omdat ik wist dat die anderen een vergelijkbare strijd streden.

Die nacht veranderde niet mijn leven en ik ben nog steeds geen kampioen zelfliefde. Maar de ervaring maakte voor mij wel duidelijk dat zelfliefde ook over naastenliefde gaat. Wanneer je met compassie naar jezelf kijkt, doe je dat ook bij de mensen om je heen. Dat is kerst voor mij. Samen zijn en zwelgen in comfort food vol koolhydraten en gesmolten kaas. Deze Napolitaanse aardappeltaart is geknipt als bijgerecht tijdens de feestdagen. Vrolijk kerstfeest!

Gateau di patate 

Napolitaanse aardappelkaastaart 

Ingrediënten

1,5 kg kruimige aardappelen  

2 eieren (L) 

50 ml room 

60 gram geraspte Parmezaan 

zout en peper 

boter om in te vetten 

4 eetl. paneermeel 

200 gram provolone of scamorza*, in blokjes  

150 gram gekookte ham, salami of mortadella**, in blokjes 

30 gram boter in blokjes

*verkrijgbaar bij kaaswinkels en delicatessenzaken. Eventueel te vervangen door mozzarella 

**vervang door paddenstoelen voor een vegetarische variant (zie tip)

Kook de aardappelen in 30 minuten gaar en zacht  – in de schil behouden ze hun smaak beter. Knijp ze door een pureeknijper in een kom. Als de schilletjes dun zijn kun je ze beter eerst pellen, dikke schillen kunnen eraan blijven zitten, die blijven wel achter in de pureeknijper.

Verwarm intussen de oven voor op 180 graden.

Laat de aardappelpuree iets afkoelen. Meng met de eieren, de room en de Parmezaanse kaas. Breng op smaak met zout en versgemalen zwarte peper.

Vet een springvorm (diameter 20 – 22 cm) in met boter, ook de opstaande randen. Bestrooi met 2 eetlepels paneermeel en verdeel over de bodem en de randen.

Schep de helft van de puree in de vorm en strijk glad. Doe het voorzichtig zonder het paneermeel mee te nemen.

Verdeel er de blokjes provolone en ham over en dek af met de resterende puree.

Bestrooi met de rest van het paneermeel en verdeel de helft van de blokjes boter erover.

Schuif in de oven en bak in circa 50 minuten gaar en goudbruin. Voeg halverwege de kooktijd de rest van de boterblokjes boter toe, zodat er een krokant korstje ontstaat.

Neem uit de oven en laat minstens 15 minuten afkoelen, anders valt de gateau uit elkaar.

TIP: Geen pureeknijper? Zet 'm op je verlanglijstje! Je kunt de aardappels ook door een fijne zeef drukken. Een stamper kan ook, maar dan krijg je wel een wat boersere gateau.

Voor een vegetarische variant vervang je de ham voor 300 gram paddenstoelen (bijv. een combinatie van portobello's en 30 gram gedroogd eekhoorntjesbrood dat je eerst een half uur laat wellen in lauwwarm water). Snijd de paddenstoelen in plakjes en bak ze met weinig olie goudbruin. Breng op smaak met flink zout.