3. 's Nachts mag alles
Om 00.23 uur steek ik mijn sleutel heel voorzichtig in het slot van de voordeur; nachtwerkers zoals ik weten precies wat je moet doen om de rest niet wakker te maken als je thuiskomt. Gelukkig heeft Dexter een lampje voor me aangelaten zodat ik niets op de tast hoef te doen en mijn vertrouwde welkomstcomité staat paraat: Coco en Zeepje. Mijn poesjes, mijn prinsesjes, en hun groengele ogen wachten me trouw op. Ik kan het ieder onregelmatig-rooster-mens aanraden: een kat, of meerdere, want als de godganse wereld ligt te pitten, zijn ze er voor je. Ze krijgen een kriebeltje achter de oren, en er wordt me een lekker wit buikje aangeboden.
Ik heb honger. Als ik thuiskom na een uitzending, heb ik altijd honger… mijn laatste maal was samen met de redactie om 17.30 uur stipt, een etens-eeuwigheid geleden. Ik struin de kastjes af, op zoek naar iets wat mij kan bevredigen. Gek genoeg is dat nooit een broccolistronk, appel, of een bak yoghurt of zoiets… nee, ‘s nachts is het altijd de Spaanse fuet die mij roept, ze gluurt naar me, aanlokkelijk zout en vet, of het is mijn andere vriendin: smeuïg-pikante kaas, die zich het liefst staand aan het aanrecht laat opeten. Kaasschaaf in de aanslag, flinterdun en opgerold voor extra genot. Fuck it. ‘s Nachts mag alles.
Ik weet inmiddels ook al dat het nog twee uur gaat duren voordat ik net zo diep in slaap ben als Dexter en mijn zoontje Pax. Na al die jaren late night talkshow weet ik gewoon dat het zeker twee uurtjes duurt voordat de adrenaline uit m’n lijf is en ik mijn ogen echt kan sluiten. Intussen heb ik echt alles geprobeerd: eten (natuurlijk), valeriaantabletjes extra forte, liters kamillethee, liters bier, nog meer eten, douchen, in bad, reality tv, Duitse tv, en sinds kort Candy Crush. Ik crush me wat af midden in de nacht.
Het liefst zou ik naar de supermarkt gaan, boodschappen doen of iets met mijn handen, zoals stofzuigen of koken. Een vriendin bellen om te ouwehoeren, of mijn ouders, maar die slapen inmiddels ook. Iedereen slaapt. Een sprookjesachtige herfstmaan hangt hoog boven het weiland achter mijn huis, ik probeer haar te fotograferen maar dat lukt natuurlijk niet.
Ik sluip op mijn sokken naar boven en klim in het donker naast Pax in bed. Zijn antieke houten ridderbed kraakt als een malle onder mijn gewicht, maar ik weet dat hij er niet wakker van wordt. Ook hij is gewend aan het werk van zijn mama, die telkens weer een paar maanden op een booreiland zit, ergens in een studio in de grote stad. Hij ligt met zijn volmaakte gezichtje naar me toe en ik leg mijn hoofd zo dichtbij dat ik de warme adem uit z’n neusje op mijn mond voel. Ik adem diep in, de warmte van mijn baby – 4 jaar alweer – kalmeert me. Waar zou hij van dromen? Na een kwartier sluip ik weer weg, ik schrob de tv-make-up van mijn gezicht en in bed crush ik nog heel even verder. Ik ben alleen, maar niet eenzaam, in mijn eigen gekke heksenuurtje.
Vertel me: wat doe jij als je niet kan slapen, en vooral: wat helpt als een malle? Ik hou me aanbevolen voor de ultieme tip!
Geniet van je zondag, liefs, Eva
