8. De buitenaardse sportprestaties van Sven Kramer
23 oktober 2022
‘Sven Kramer komt!’, kraait Daphne, mijn samensteller van dienst, afgelopen donderdagochtend door de telefoon. Geweldig nieuws natuurlijk. Ik stop even met koffiezetten om goed te horen wat ze zegt, want er is één klein mini-hindernisje. Hij is onderweg naar Nederland vanuit Seoul in Zuid-Korea. Daar kreeg hij een oeuvreprijs, waardoor hij veertien uur in het vliegtuig zit en dus rechtstreeks daarvandaan de studio in zal komen.
Kortom: geen tijd voor een voorgesprek met een redacteur, geen idee in wat voor stemming hij is of waar hij het zelf graag over wil hebben. ‘Maar gelukkig’, zegt Daphne, ‘heeft Nick iets ge-wel-digs bedacht’. Ik luister met gespitste oren (zie jij ook altijd letterlijk ‘spitsoren’ voor je, als je dit leest?) en stem in met het plan van mijn redacteur Nick. ‘Maar’, druk ik Daphne op het hart: ‘als we twijfelen, durf dan die mammoettanker te keren! We kunnen altijd nog iets anders proberen…’
Door schade en schande wijs geworden, weet ik heel goed hoe het soms kan gaan met ‘geniale ideeën’ in de snelkookpan van een dagelijkse talkshow. Iedereen zwemt enthousiast een fuik in en zelfs als de alarmbellen afgaan, omdat het tóch niet zo’n goed idee is, zwemt iedereen vrolijk/in paniek dieper die fuik in. Want ja, het is al bijna half acht en over een paar uur gaan we live en ... ‘Doe ik, doe ik,’ bezweert Daphne.
Die middag sluit ik me af in mijn kamertje om me in te lezen. Het springt van luchtige thema’s naar ernst. Van de docuserie over André Hazes jr., Conny die al 38 jaar op zoek is naar haar vermiste zusje en Liz Truss als kortst zittende Britse premier tot de buitenaardse sportprestaties van Sven. Nick meldt zich bij mij vlak na etenstijd. We zijn het er al snel over eens dat ik het allemaal uit m’n hoofd moet doen, want tijd om op een blaadje te spieken is er in zijn constructie niet. Ik vraag Nick om me te overhoren. Lekker old skool voelt het.
Sven is mijn laatste gast van de uitzending. Voordat we aan het gesprek beginnen haal ik een dikke stapel foto’s tevoorschijn. Groot en mat afgedrukt, zodat ze niet glanzen onder de studiolampen. Het zijn 14 sleutelmomenten en -mensen uit het leven van Sven Kramer. Van zijn verkeerde wissel in Vancouver bij de Spelen in 2010 tot een schattige foto van zijn kindjes Kae en Dexx. Van de Ard Schenk Award die hij uit handen kreeg van Johan Cruijff tot een foto van die zeldzame keer dat hij genoegen moest nemen met een ánder metaal dan goud. Sven mag zelf de foto’s kiezen, en dus waar we het over gaan hebben.
Het werkt. Sven geeft op alles gepassioneerd en gedreven antwoord en ik hang aan zijn lippen, net als de rest van de tafel. En Nick? Die wint talkshow-goud die avond, voor zijn oorspronkelijke en liefdevolle aanpak.
Op naar een heerlijke zondag!
Liefs,
Eva
