Ik sta in de coulissen, net om het hoekje en uit het zicht van de mensen die in het publiek zitten bij het programma Khalid & Sophie. Op deze plek is het donker en kan ik de uitzending niet zien, maar ik hoor alles. Ik bevind me precies op de scheidslijn tussen de warme gloed van de uitgelichte studio en de werkelijkheid daarachter: een koude betonnen vloer, kilometers kabels en mensen met rubberen zolen zodat je ze niet hoort lopen tijdens de uitzending. Dit is een van mijn favoriete plekken op aarde, de plek waar die twee werelden botsen: je ziet de magie van live televisie en tegelijkertijd de achterkant van het breiwerkje. Deze plek bestaat ook alleen maar zo lang een uitzending duurt. Als de camera’s uitgaan en de tl-lichten aan is er weinig meer dan een flinterdun decor en de dikke laag make-up op je eigen gezicht.
Beste Eva, je hebt geen idee hoe sterkend het voor de lezer is dit te lezen. De manier waarop jij zoals Sonja Barend wilt zijn, zo wil deze generatie (ik ben 20) jou zijn (in Paagman in de Fred heb ik je ooit voor levensadvies voor 20-jarigen gevraagd, maar ik verwacht niet dat je dat nog weet)! Lezen dat jij soms ook twijfelt of je ergens klaar voor bent, en vooral de laatste zin ‘ik realiseer me voor het eerst echt dat dat niet hoeft’ gaf op een bepaalde manier rust. Dank voor je openhartigheid, dank voor je menselijkheid - ik waardeer deze zondagse post enorm!
Gefeliciteerd met je prijs dik verdiend. En wat mooi dat Sonja je die prijs overhandigd heeft. Vroeger ging ik vaak naar haar uitzendingen gewoon omdat ze zo goed is/was. Nu zie ik dat bij jou.
Tranen over m’n wangen... Althans ik deed een poging om ze in m’n ogen te houden - nee ik huil niet - maar nog voordat je bij koningin Barend bent rollen ze over mijn wangen.
Het denken niet klaar te zijn voor wat op dat moment komen gaat, nooit eigenlijk en vervolgens de mooiste moment daarin beleven komt zo ontzettend binnen.
En de realisatie dat dat ook eigenlijk helemaal niet hoeft: Wauw 🌟 Bedankt inspirerende koningin Jinek, bedankt dat je dit waanzinnig mooie moment met ons deelt.
Lieve Eva, zo heerlijk om weer te lezen over je gedachtes. Je laat me weer even beseffen dat het nogal menselijk is zoveel na te denken over de meest random dingen. ‘Slim, en geestig, heel elegant’ vind jij misschien alleen klinken als een omschrijving van Sonja, maar ik vind dat ook klinken als een omschrijving van jou. Oke misschien niet helemaal.. we vergeten namelijk ‘ambitieus’ 🩷 Onthoud dat maar, liefs Femke
Zo’n exemplarisch interview voor hoe mannen als hij met een charmante lach en door je meermaals bij je voornaam aan te spreken proberen om jouw vrouwelijke empathische snaar te raken, om zo weg te komen met zijn acties. En zó sterk hoe jij compleet focussed op de feitelijkheden blijft en hem confronteert met z’n eigen tegenstrijdige opmerkingen. Hulde voor jou Eva en deze prijs dus welverdiend!
Je column is zowel sterk als kwetsbaar, maar met zo'n mooie boodschap; eigenlijk die je beschrijft in je reactie bij Mette. Dankjewel hiervoor. En ook voor je columns, of eigenlijk al het moois wat je de wereld inbrengt; ik leer en geniet ervan! EN natuurlijk.. GEFELICITEERD!
Beste Eva, je hebt geen idee hoe sterkend het voor de lezer is dit te lezen. De manier waarop jij zoals Sonja Barend wilt zijn, zo wil deze generatie (ik ben 20) jou zijn (in Paagman in de Fred heb ik je ooit voor levensadvies voor 20-jarigen gevraagd, maar ik verwacht niet dat je dat nog weet)! Lezen dat jij soms ook twijfelt of je ergens klaar voor bent, en vooral de laatste zin ‘ik realiseer me voor het eerst echt dat dat niet hoeft’ gaf op een bepaalde manier rust. Dank voor je openhartigheid, dank voor je menselijkheid - ik waardeer deze zondagse post enorm!
Gefeliciteerd met je prijs dik verdiend. En wat mooi dat Sonja je die prijs overhandigd heeft. Vroeger ging ik vaak naar haar uitzendingen gewoon omdat ze zo goed is/was. Nu zie ik dat bij jou.
Wauw, prachtig geschreven 🙏🏻 Gefeliciteerd!!
Zo leuk en zo verdiend !
Tranen over m’n wangen... Althans ik deed een poging om ze in m’n ogen te houden - nee ik huil niet - maar nog voordat je bij koningin Barend bent rollen ze over mijn wangen.
Het denken niet klaar te zijn voor wat op dat moment komen gaat, nooit eigenlijk en vervolgens de mooiste moment daarin beleven komt zo ontzettend binnen.
En de realisatie dat dat ook eigenlijk helemaal niet hoeft: Wauw 🌟 Bedankt inspirerende koningin Jinek, bedankt dat je dit waanzinnig mooie moment met ons deelt.
Lieve Evičko, ik mis je op tv maar blijf nog langer bij je baby, ik loop niet weg ;)
Van harte gefeliciteerd met je - verdiende! - Sonja Barend prijs!
Hoi eva.
Ik lees sinds kort jou brieven.
Wat een heerlijkheid om te doen.
Ik herken zoveel in jou schrijven.
Tovert steeds weer een lach op mijn gezicht.
Liefs monica
Lieve Eva, zo heerlijk om weer te lezen over je gedachtes. Je laat me weer even beseffen dat het nogal menselijk is zoveel na te denken over de meest random dingen. ‘Slim, en geestig, heel elegant’ vind jij misschien alleen klinken als een omschrijving van Sonja, maar ik vind dat ook klinken als een omschrijving van jou. Oke misschien niet helemaal.. we vergeten namelijk ‘ambitieus’ 🩷 Onthoud dat maar, liefs Femke
Zo’n exemplarisch interview voor hoe mannen als hij met een charmante lach en door je meermaals bij je voornaam aan te spreken proberen om jouw vrouwelijke empathische snaar te raken, om zo weg te komen met zijn acties. En zó sterk hoe jij compleet focussed op de feitelijkheden blijft en hem confronteert met z’n eigen tegenstrijdige opmerkingen. Hulde voor jou Eva en deze prijs dus welverdiend!
Beste Eva,
Je column is zowel sterk als kwetsbaar, maar met zo'n mooie boodschap; eigenlijk die je beschrijft in je reactie bij Mette. Dankjewel hiervoor. En ook voor je columns, of eigenlijk al het moois wat je de wereld inbrengt; ik leer en geniet ervan! EN natuurlijk.. GEFELICITEERD!
Alle liefs voor jou! Manon