Op vrijdagavond om kwart over negen heb ik er ineens genoeg van, dat binnen zitten. Ik kan me namelijk niet herinneren of ik die dag voor het laatst naar buiten ben geweest of de dag daarvoor. Of misschien was het wel dinsdag... Ik heb een pasgeboren baby die elke drie uur aan de borst ligt en ook nog een deadline voor mijn tweede boek: alleen beton zou mijn actieradius nog kleiner kunnen maken. Dus trek ik de regenjas van mijn man aan en ga wandelen in het dorp.
Ik voel me heel hard geroepen om nog even stil te staan bij deze mevrouw. De koningin der miniaturen. Ik heb lijsten van haar aan de muur hangen (lang zeer gelukkig verhaal) met duizendeneen krioelende fantasie insecten. Je gelooft je ogen niet. Zoveel om bij stil te staan.
Nov 30, 2023·edited Nov 30, 2023Liked by Eva Jinek
Heerlijk herkenbaar deze verhalen. Zelf 10 weken geleden ook een miniatuurtje op de wereld gezet, mijn eerste. Ook hier vele uren op de bank en liefde voor truffelpepernoten. Een leesbril voor de nageltjes heb ik nog niet nodig, want 32 (behalve als ze gevijld moeten worden) maar de onder-wimpertjes van zo'n baby, oh man 😍. Ik hoop op snel nog een post met baby verhalen... Of -ellende want dat is het soms ook 😅 spuitluiers en zo.
Al heel m’n leven lang vind ik kleine objectjes zo fascinerend. ‘Gewoon iets kleins’ vind ik niet per se bijzonder, maar als het de kleinere variant is van iets wat normaal groot is, word ik gestoord enthousiast. Al jaren krijg ik mini-uitvoeringen van de meeste willekeurige dingen cadeau van mijn vriendinnen en familie. Nooit heb ik geweten wat dat dan precies is.. Maar ik denk dat jouw theorie aardig klopt. Je moet er de tijd voor nemen alles te zien, elk detail. Laat details nou net mijn ding zijn. Zeer gelukkig met deze verheldering ;)
Zo herkenbaar, dus ik ben niet alleen. De gevoelens bestaan naast elkaar. Ik vond het met 3 peuters thuis erg eenzaam. Nu ze veel ouder zijn weet je zeker dat het niet voor niets was.
Enig verhaal. Zeer herkenbaar. Inmiddels ruim 20 jaar geleden dat onze dochter is geboren. Na 6 weken borstvoeding, gaf mijn vriend de fles. Ik ging er paar uurtjes op uit, in een dorp verder om etalages te bekijken en alles wat bewoog op straat te aanschouwen, alsof het nieuw voor me was. Maar ik was 32, wel een nieuwe wereld.
Ik voel me heel hard geroepen om nog even stil te staan bij deze mevrouw. De koningin der miniaturen. Ik heb lijsten van haar aan de muur hangen (lang zeer gelukkig verhaal) met duizendeneen krioelende fantasie insecten. Je gelooft je ogen niet. Zoveel om bij stil te staan.
https://annemiekhamelink.studio/shop-categories/
Heerlijk herkenbaar deze verhalen. Zelf 10 weken geleden ook een miniatuurtje op de wereld gezet, mijn eerste. Ook hier vele uren op de bank en liefde voor truffelpepernoten. Een leesbril voor de nageltjes heb ik nog niet nodig, want 32 (behalve als ze gevijld moeten worden) maar de onder-wimpertjes van zo'n baby, oh man 😍. Ik hoop op snel nog een post met baby verhalen... Of -ellende want dat is het soms ook 😅 spuitluiers en zo.
Al heel m’n leven lang vind ik kleine objectjes zo fascinerend. ‘Gewoon iets kleins’ vind ik niet per se bijzonder, maar als het de kleinere variant is van iets wat normaal groot is, word ik gestoord enthousiast. Al jaren krijg ik mini-uitvoeringen van de meeste willekeurige dingen cadeau van mijn vriendinnen en familie. Nooit heb ik geweten wat dat dan precies is.. Maar ik denk dat jouw theorie aardig klopt. Je moet er de tijd voor nemen alles te zien, elk detail. Laat details nou net mijn ding zijn. Zeer gelukkig met deze verheldering ;)
Hoi .
Mijn miniatuurtje van vandaag is ons nieuwe neefje Don. Net op kraambezoek geweest. Heerlijk zo'n klein mensje. Een wondertje.
Geniet nog lekker van de rust en alle miniatuurtjes om je heen voor je het weet zit je in een volle studio
geniet van deze momenten, woorden van mijn moeder ze zijn zo snel groot!
Heel herkenbaar, zelfs zonder kinderen.
Mijn miniatuurtje van de dag, van bijna elke dag, is mijn mobieltje.
Zo herkenbaar, dus ik ben niet alleen. De gevoelens bestaan naast elkaar. Ik vond het met 3 peuters thuis erg eenzaam. Nu ze veel ouder zijn weet je zeker dat het niet voor niets was.
Nog even baby,s zijn de mooiste miniatuurtjes die er bestaan geniet ervan 💗
Heerlijk Eva even tijd voor je zelf
Mooi heb je dat weer geschreven, ik ga mijn miniatuurtje van vandaag zo zoeken in de kerst afdeling van het tuincentrum laat het je weten.
Dank voor je berichtje fijne dag
Enig verhaal. Zeer herkenbaar. Inmiddels ruim 20 jaar geleden dat onze dochter is geboren. Na 6 weken borstvoeding, gaf mijn vriend de fles. Ik ging er paar uurtjes op uit, in een dorp verder om etalages te bekijken en alles wat bewoog op straat te aanschouwen, alsof het nieuw voor me was. Maar ik was 32, wel een nieuwe wereld.
Flashback! Bijna 17! jaar geleden. Toch dat warme nest ook weer uit gekomen dus …